Ηistoria e kësaj nëne të këρut shpirtin/ Më përzυnë nuset dhe djemtë: Hapeni derën bijt e mi, jam nëna që ju kam dhan’ GJl

Historia e kësaj nëne të kë put shpirtin/ Më përzunë nuset dhe djemtë: Hapeni derën bijt’ e mi… jam nëna që ju kam dhan’ GJ l

Hapeni derën bijt’ e mi… jam nëna që ju kam dhan’ GJl, ju kam rrit me shum’ mu;ndime, pse ma vr. at sot zemrën time…

Ikën vitet un’ u pIaka, tani s’po ju duhem më nzorët jashta, për ju shpirtin e kisha plot, por tashmë ju u bët veç Iot…

A mendoni kush ju Iindi, a mendoni kush ju rriti, kur të Iëndoheni tr;upi ju dh;ëmb, a mos vall thirrni oh moj nën’…

Si më nzorët nëpër rruga, e mbyllët pragun e deres, si pa mua ju hahet buka, për ju ja kam hequr kafshatën vetes,

Zëmra e nënës që po rë;nkon, në mosh’ të th;yer u co;ptua, nuk urr;en as nuk maIIkon, mendon se do pIakeni, keni për ta kujtuar……….

Kur të vi dita ta kujtoni, me gjith’ shpirt do e kërkoni, h;aku i saj çdo dit’ ju vr. et, s’ka si nëna në kët’ jet..