Është një fakt i dhimbshëm për dikë që të përballet me vdekjen e të dashurve të tij ose të saj.Sidoqoftë, kush do të kishte menduar se një tragjedi mund të çojë në diçka kaq te habitshme.
Per Lumein u bë më e vështirë kur kunati i saj e detyroi atë dhe fëmijën e saj të largohen nga shtëpia. Pa pasur një rrugë të qartë për të shkuar, ajo shkoi drejt në varrin e burrit të saj dhe qau. Megjithatë, gjërat filluan të ndryshonin kur zbuloi një sekret të habitshëm.
Lumei dhe burri i saj u martuan tre vjet më parë. Ata kishin një lidhje të fortë dhe vdekja e burrit të saj për shkak të sulmit në zemër ishte padyshim zemërthyese për të. Ditët dhe netët nuk kaluan lehtësisht pasi Lumei mendonte gjithe kohen per te.
Një mëngjes, kunati i saj shkoi për ta takuar në dhomën e saj dhe pa hezitim,i kërkoi Lumeit dhe fëmijës së saj të dilnin nga shtëpia. Kjo e tronditi se tepermi Lumei , por ai këmbënguli që ta bënte këtë, sepse dhoma do të përdorej për qëllime të tjera.
Lumei dhe burri i saj jetonin së bashku në një rezidencë në pronësi të bashkëshortit të saj. Ishte e madhe dhe kishte shumë dhoma. Shtëpia ishte kaq e madhe sa çifti mendonte te jepte me qira disa prej dhomave.Ishte një ide e shkëlqyer sepse rezidenca ishte e vendosur pranë një shkolle të mesme. Shumë studentë që jetonin larg nga shkolla moren me qira dhomat.
Lumei dhe aktet e mirësisë së bashkëshortit të saj të ndjerë i kanë ndihmuar shumë studentët. Ata u kujdesën për mirëqenien e nxënësve duke përfshirë ushqimin e tyre. Ndërsa kërkesat e dhomave rriteshin, çmimi i qirasë u rrit gjithashtu dhe për shkak të kësaj, kunati i saj kishte nevojë për më shumë hapësirë dhe dhoma për te dhene me qira.
Ajo ishte e copëtuar mes dëshirës për të qëndruar ose per tu larguar, sepse ajo e dinte se kishte nevojë për një vend për të qëndruar me fëmijën e saj. Ajo mund të shkonte në shtëpinë e nënës së saj, por ishte qindra kilometra larg.
Ndërsa kunati i saj i kërkoi që Lumei të largohej më shpejt, ai kërkoi ndihmë nga shokët e tij për të paketuar sendet e Lumeit dhe për t’i nxjerre ato nga shtëpia. Prindërit e tij nuk i ndaluan aspak ata.
Duke mos pasur asnjë zgjedhje tjetër përveçse duke qenë e fortë, Lumei mori qira një dhomë diku dhe hapi një tezgë të vogël frutash. Ishte një biznes i vogël por Lumei e dinte se ajo mund të mbijetonte. Ajo gjithnjë vizitonte varrin e bashkëshortit të saj me fëmijën e saj dhe kur gjërat u bënë sfiduese për të, ai ishte vendi më i mirë për të hapur zemrën e saj.
Një vit më vonë, kur ajo ishte tek varri i te shoqit, erdhën dy të panjohur dhe e pyeten “A jeni Lumei?”. Pa thënë shumë, ajo tundi koken duke pohuar. Të dy të huajt i dhanë asaj një kartë dhe i thane se ajo duhej të vinte në një kompani sepse do ti ofrohej një punë. Pasi thane këtë, të dy të huajt u larguan. Atë natë, burri i saj i erdhi në ëndrrat e saj dhe i tha: “Mos u shqetëso, mund të shkosh e të punosh atje. Ata janë njerëz të mirë”.
Pas zgjimit nga gjumi, Lumei kujtoi zakonin e burrit të saj të ndjerë për të shkruar një ditar. Ajo mori ditarin dhe lexoi disa faqe. Ajo më pas e kuptoi arsyen pse të dy të huajt donin ta ndihmonin. Burri i Lumeit ishte një doktor dhe ai ishte gjithmonë i pari që i jepte një dorë njerëzve të pafat.
Shumë kohë më parë, pati një përmbytje të madhe dhe burri i Lumeit bëri një vepër të mirë duke shpetuar shumë njerëz. Ai madje i shpëtoi ata që u plagosën nga shpërthimi i zjarrit. Jo vetëm kaq , ai madje shpëtoi dikë që ishte i bllokuar në një makinë të djegur dhe makina shpërtheu disa çaste më vonë.
Burri i saj kurrë nuk i ka treguar asaj lidhur me këtë çështje. Ata njerëz që ai ka shpëtuar më parë i dhanë atij shumë dhurata dhe para për të paguar mirësinë e tij, megjithatë ai refuzoi t’i merrte ato. Dëshira e tij e vetme ishte që ata të kujdesen për gruan dhe fëmijën e tij, kur ai vdiq, sepse ai kishte një sëmundje kongjenitale të zemrës. Të dy të huajt që dolën për të takuar Lumei ishin ata të cilët burri i saj i shpëtoi kur ishte gjallë. Ata i morën seriozisht fjalët e tij dhe dëshironin të ndihmonin Lumein.
Pas kuptimit të situatës, Lumei erdhi në zyrë. Shumë njerëz ndihmuan Lumein duke i dhënë mundësi për të filluar një biznes. Lumei ishte vërtet me fat, njëri prej tyre madje i ofroi asaj një vend për të qëndruar për aq kohë sa te donte.
Me kalimin e ditëve, Lumei filloi të kishte një jetë të qëndrueshme me shumë njerëz të mirë që e rrethonin. Ajo vazhdoi të kujtohej se çdo gjë e vetme që ajo fitoi tani është një dhuratë nga aktet fisnike të burrit të saj të ndjerë.
