“Kunata ime po ma nx.in jetën. Doli fjala ime, kur u thoja vjeh.rrëve që të mos e merrnin sepse është imo rale.
E njeh tërë qyteti për historitë e saj. Por kunati im i p ërvëluar nuk na dëgjoi dhe na e solli në shtëpi.
Në fejesë u hoq e mira e dynjasë, madje sillej aq mirë sa nisa edhe unë të ndjehesha në faj që e kisha gj ykuar aq as.hpër.
Por siç thotë Artiola Toska tek ajo kënga: Pa kalu ala mirë vapa, dardha e paska bishtin mrapa!
E zonja na e nxo rri kokën sa u martua dhe na erdhi nuse në shtëpi.
Ne jetojmë të gjithë bashke, vjehrra, vjehrri, burri, unë, fëmijë e mi dhe kunati i vogël me nusen. Po çme.ndem se ajo më nga.cmon burrin.