Realiteti shqiptar për të gjetur punë në profesion pas mbarimit të shkollës, është i pa.shpresë.
Të rinjtë shpesh u drejtohen pozicioneve më të “arritshëm” ku me pak alë “nuk u duhet mik” për ta fituar e megjithatë edhe këtu u duhet të për.ballen me sfi.d.at e jetës.
Mirësjellja është kthyer në një vlerë të harruar për shqiptarët prej kohësh tashmë.
Shumë punëdhënës kanë implementuar në sistemin e tyre të punësimit, di.kta..turën dhe sjelljen e.g.ois.te e të pa.sjellshme ndaj personave tek të cilët mbështeten për punën e tyre.
Ndërkohë që shumë mund ta durojnë diçka të llë, ata që respektojnë dinjiten e tyre u japin përgjigjen e merituar megjithëse puna mund të jetë prioritet në jetën e tyre si për nga ana e plotësimit të vetvetes, por edhe ajo ekonomike.
Një skenë e shë.mt.uar i ka ndodhur një vajze të re e cila ishte ofruar për t’u punësuar në një nga dyqanet më të famshëm për aksesorë në zonën e ish-Bllokut në kryeqytet.
Ajo pasi ka kërkuar me mirësjellje shpjegime në lidhje me detyrat që do të bënte si shitëse, gjuha arr.og.an.te e përdorur nga punëdhënësi i th.eu shpresën se do të niste një punë.
Vajza shkruan: “Përshendetje. Pash një njoftim për punë, duke qenë se jam e papunë për momentin.
Në njoftimin përp unë ishte vetëm numri i kontaktit, për të komunikuar ne whatsapp.
Përgjigja që mora tregon një realitet të dh.im.bshëm dhe gjithashtu qesharak që ndodh rëndom ne vendin tonë për fat të k.eq. Është bërë si i zakonshëm ky lloj komunikimi. Unë kam dhënë intervista shpesh pune dhe ky s’është i vetmi rast…”