Me burrin njihem prej 8 vj etësh, ndërsa 7 vj et kemi që jemi martuar, por ende nuk kemi fëmijë, sepse kam pengesa në shtatzëni. E dua burrin tim.
E duam njëri-tjetrin shumë. Kalojmë mirë, por nuk jam e kënaqur me jetën s.e.ksuale që kemi, sepse unë kam nevojë çdo ditë për s.e.ks.
Nuk kam qenë kështu, por nuk di as vetë se nga më vje n dëshira e pangopur për s.e.ks. Thënë shkurt, jam bërë e pangopshme…
Prej kur jam njohur me burrin tim, pra para 8 vjetësh, burri im ka qenë i vetmi që kam fjetur me të dhe i vetmi njeri në botë që ka prek e ka lëpirë trupin tim.
Më parë unë kam punuar në një bankë, por më larguan shkaku i tepricës teknologjike, siç thoshin ata. Dhe, pas një kohe gjeta përsëri punë, përsëri në bankë.
Por, rahatinë time shpirtërore ma prishi kolegu i zyrës, edhe pse, thënë të drejtën, ishte 5 vjet më i ri se unë…
Me kalimin e kohës, pasi që u bën nja 3 muaj, te kolegu im vërejta një sjellje pak më ndryshe…
Më shikonte me sy tjetër… Kur dilja në kafe me të, gjatë pauzës, filloi t’më jepte edhe komplimente, si: “bukur qenke veshur sot”, “uh sa po të rrika mirë ky fustan” etj.
Në fillim isha paksa e hutuar, por duke parë sharmin e tij, u mësova me cilësimet e tij dhe filluan t’më mungojnë kur nuk i përsëriste…
Një ditë na duhej të punonim nja një orë pas orarit të punës, sepse kishim me e dorëzuar një material për mbledhjen e nesërme.
Punonim në heshtje, por herë-herë më shikonte çuditshëm… Nuk u durova pa i thënë: “Hë, pse më shikon ashtu?”. Menjëherë ma ktheu: “Jam dashuruar në ty!”.