Jam e sigurt që shumë nga ju që do lexoni historinë time do më pa r.ag j.yk.oni dhe do mendoni se jam një e pë. rd.a. lë, por në të vërtetë jam një femër e moral.shme dhe e p.a.fat.
Jam martuar katër vjet më parë me një djalë të këndshëm dhe të sjellshëm dhe të them të drejtën ndjehem mirë me të.
Deri pak kohë më parë mendoja se isha e lumtur, por në fakt kjo nuk ishte e vërtetë.
Lumturinë e vërtetë njeriu e ndjen, atëherë kur është pranë njeriut që dashuron, me të mirat dhe të kë. q.ijat, me të m.e.tat dhe d.efe. kt. et që ai ka.
Dhe unë e kam gjetur dashurinë, që për fatin tim të k..eq nuk është burri im. Jam njohur me të në një periudhë të ke.q.e të jetës sime dhe ai ka qenë anija ime e sh.pët.imit, njeriu tek i cili gjeja mbështetje dhe sig.ri.
Gjatë asaj periudhe ai u dashurua me mua dhe unë ndihesha si në d.et .yr .im me të.
Ndoshta duket qesharake mënyra se si do e shpreh, por nuk gjej formë më të përshtatshme, unë nuk e dash.uro.ja, por e kisha fo.rt xhan.
Meqë ai më kishte qëndruar pranë, meqë ishte një djalë i mirë, nga ata që vajzat ëndërrojnë pranova të lidh..esha me të dhe më pas të martohesha.
Nuk e kam marrë asnjëherë në konsideratë mung.esën r.ecipr.oke të pas.io.nit nga të dy ne, sepse vlerësoja më shumë mirëkuptimin dhe dashurinë “vlla.zërore” që ishte mes nesh.
Jeta ime ishte e qe.të, me ul.je ngr.itjet që ka çdo njeri, por përgjithësisht isha e kënaqur.
Gjithçka do të t r.o.nd .it ej dhe sh ka .tër. ro. hej në momentin që në jetën time hyri dikush tjetër.