Udhëtimi i frίkshëm i tre emigrantëve që mbijetuan 11 ditë në ρjesën e jαshtme të një anije cisterne nafte

Emigrantët nga vendet me vështirësi ekonomike po përpiqen që në çfarëdo lloj mënyrë të largohen nga vendi, e shpesh duke vënë në rrezik dhe jetën e tyre.

Kështu ka ndodhur dhe me tre emigrantët nga Lagos në Nigeri, të cilët arritën në ishullin Kanarie të Gran Canaria, Spanjë në një mënyrë të frikshme. Tre burrat u ulën në pjesën ku gjendet mekanizmi drejtues i anijes cisternë nafte. Ata nuk u zbuluan derisa arritën në Las Palmas, për 11 ditë.

Autoritetet spanjolle njoftuan se burrat ishin zbuluar në portin e Las Palmas. Ata shfaqën simptoma të dehidrimit dhe hipotermisë dhe u dërguan në spital.

Mediat e huaja shkruajnë se anijet MarineTraffic, flamur maltez u largua nga qyteti nigerian i Lagos më 17 nëntor dhe mbërriti në Las Palmas në 28 nëntor.

E FRlKSHME/ Gazetari anglez futet brenda shtëpisë së Enυer Ηoxhës, i ikën trυri nga ajo që sheh…

Ajo është një nga objektet që të tërheq më shumë vëmendjen në Tiranë. Edhe pse u bënë shumë vite që ish-diktatori nuk jeton,

shtëpia e tij është mbajtur si e re. Gazetari Shaun Walker i “The Guardian” ka vizituar vilën ku jetonte diktatori Enver Hoxha. 


Përmes disa postimeve në rrjetet sociale, Walker shprehet se vendi ku jetoi për rreth 10 vitet e fundit të jetës së tij diktatori Hoxha, i kishte lënë një përshtypje të veçantë pavarësisht se ishte i frikshëm.

“Sot kam bërë një vizitë në vilën e Enver Hoxhës në Tiranë, ku diktatori ka jetuar nga viti 1975 deri në vdekjen e tij në vitin 1985. Vend i mrekullueshëm, edhe pse i frikshëm për tu vizituar.

Është e mbyllur për publikun dhe shumë më tepër se sa ishte kur ai vdiq”, shkruan gazetari i “The Guardian”.

Ndërkohë ai ka postuar edhe disa fotografi nga brenda shtëpisë së Hoxhës të cilat I përshkruan si mjaft komode për periudhën që bëhet fjalë.

Zonat e jetesës janë mjaft funksionale, të bëra me më të mirën që Shqipëria kishte për të ofruar në aspektin e mobiljeve dhe aksesorëve.


Copa të ndryshme të artit socialist realist në mure: Kjo është tavolina ku Hoxha shkroi disa nga librat e tij (!)

Edhe pse shqiptarët nuk kishin qasje në literaturën e jashtme, Hoxha pëlqente libra dhe kishte një shpërndarje vjetore të librave francezë nga Parisi. Libraria kudo. Shumë prej tyre ishin tezat e tij ose literatura të tjera marksiste.

Por kishte edhe mijëra libra mbi tema shumë të gjera. Ai kishte izolim të zellshëm në dyert e dhomës së tij të gjumit. Në katin e poshtëm kishte një pishinë dhe një hyrje në një tunel që çonte në një bunker për Hanoin paranojak që ikte nëse ishte e nevojshme.

Rrëfehet υajza e Sabianit: Isha me shoqet në Bllok, një djaΙë më ρrekυ dhe më..

Keisi Medini, vjaza e këngëtarit të njohur, Sabianit, ka rrëfyer një episod të pakëndshëm që i ka ndodhur disa kohë më parë.

“Ishte një rast që ka ndodhur disa kohë më parë. Isha në Bllok, me shoqet e mia dhe një djal që ishte fans, vjen dhe më prek në shpatull, pa më folur.

Unë u tremba, mëpas më tha: Ti je Keisi? Po i thash.

Ai dëshironte një foto, por më trembi shumë nga mënyra si erdhi dhe u prezantua.

Mëvonë kur u largova me shoqet nga lokali, na ndoqi në mes të natës.

Erdhi më mori babi me makinë, dhe vetëm kështu u qetësova”, është shprehur ajo.

“Kur fΙas unë, mos më ndërρrit”/ Kush ishte koloηeli nga Devοlli, që doli kυndër Enυer Ηoxhës

Memorie.al publikon historinë e panjohur të gjeneral-major Panajot Plakut me origjinë nga fshati Hoçisht i Devollit të Korçës, i cili pasi u diplomua në shkollën “Normale” të Elbasanit në vitin 1936, u kthye në qytetin e Korçës ku u lidh me grupet komuniste dhe në periudhën e pushtimit të vendit 1939-1944, ai u angazhua në Lëvizjen Antifashiste dhe për aktivitetin e tij u arrestua e u burgos nga autoritetet italiane në qytetin e Durrësit e pasi u lirua, doli në radhët partizane, duke u emëruar si zëvendës komisar i Brigadës së Parë Sulmuese të komanduar nga Mehmet Shehu, që me formimin e saj në gushtin e vitit 1943, në fshatin Vidhkuq të Korçës. Si i ngjiti shkallët e karrierës ushtarake Panajot Plaku pas mbarimit të Luftës, duke filluar nga komisar dhe komandant Divizioni në rrethin e Korçës, komandant Korpusi, Drejtor i Drejtorisë Operative dhe zëvendës shef i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Shqiptare në Ministrinë e Mbrojtjes Popullore me gradën e gjeneral-major, zv/ ministër i Mbrojtjes Popullore për Drejtorinë e Kufirit, e deri tek posti i ministrit pa Portofol në qeverinë që kryesohej nga Mehmet Shehu?

Si mundi të arratisej nga Panajot Plaku nga Shqipëria në qershorin e vitit 1957 (kur mbante funksionin e ministrit pa portofol dhe Kryetarit të Komitetit Shtetëror për Gjeologjinë) duke kaluar fshehurazi kufirin shtetëror në afërsi të liqenit të Pogradecit nga fshati Lin dhe të dilte në Jugosllavi, ku u vendos në Beograd si azilant politik dhe i dërgoi një letër udhëheqësit të Bashkimit Sovjetik, Nikita Hrushov, duke denoncuar të gjitha krimet e Enver Hoxhës dhe regjimit të tij?! Misteri i vdekjes së Panajot Plakut në vitin 1966 në hotelin ku banonte në Beograd dhe çfarë shkruante ai në kujtimet e tij për Enver Hoxhën e udhëheqjen e lartë të PPSH-së, të cilat i përmblodhi për t’i botuar në një libër me titull “Dhuna mbi revolucionin në Shqipëri”, dhe pas vdekjes së tij ai u përkthye edhe në gjuhën serbo-kroate (nga Predrag Vuqiviq, redaktor i gazetës “Borba” dhe Vela Popoviq, redaktor i Televizionit të Beogradit), libër që pati një jehonë të madhe dhe u botua më pas nga Shtëpia Botuese “Rilindja” e Prishtinës në gjuhën shqipe në vitin 1985.

Kujtimet e ish-ministrit pa portofol, gjeneral-major, Panajot Plaku, të shkruara në Beograd në vitet 1957-1966

Enveri fshehu raportin e Hrushovit!

Në Kongresin XX-të të Partisë Komuniste të Bashkimit Sovjetik ishte prezent edhe delegacioni i Partisë së Punës të Shqipërisë. Në krye të delegacionit ishte Enver Hoxha, e në delegacion ishte, përveç të tjerëve edhe Mehmet Shehu. Pas kthimit të delegacionit në Shqipëri, u mbajt pleniumi i Komitetit Qendror të PPSh-së, në të cilin Enver Hoxha, në emër të Byrosë Politike dhe të delegacionit e informoi Komitetin Qendror për punën e Kongresit dhe për mbledhjen e mbyllur në të cilën Nikita Hrushovi, paraqiti një referat për veprat e dëmshme të Stalinit.

Mirëpo, duhet theksuar menjëherë se Enver Hoxha nuk e lexoi në këtë plenumi referatin e Hrushovit, por në interpretim të vet prezantoi vetëm disa fragmente të zbutura të referatit të përmendur. Plenumi u mbajt në sallën e Pallatit të ‘Brigadave’. Isha ulur m’u karshi Enver Hoxhës dhe e ndiqja me vëmendje leximin e referatit. Vërejta mirë se gjatë leximit disa herë kapërceu nga disa fletë. Por jo vetëm kaq. Kur lexoi nja dy të tretat e referatit, papritmas e ndërpreu leximin. Si për nga fakti se para tij kishin mjaft faqe të palexuara, ashtu edhe për nga përmbajtja, kuptohet se referati u ndërpre.

Unë supozoj se Enver Hoxha

Memorie.al publikon historinë e panjohur të gjeneral-major Panajot Plakut me origjinë nga fshati Hoçisht i Devollit të Korçës, i cili pasi u diplomua në shkollën “Normale” të Elbasanit në vitin 1936, u kthye në qytetin e Korçës ku u lidh me grupet komuniste dhe në periudhën e pushtimit të vendit 1939-1944, ai u angazhua në Lëvizjen Antifashiste dhe për aktivitetin e tij u arrestua e u burgos nga autoritetet italiane në qytetin e Durrësit e pasi u lirua, doli në radhët partizane, duke u emëruar si zëvendës komisar i Brigadës së Parë Sulmuese të komanduar nga Mehmet Shehu, që me formimin e saj në gushtin e vitit 1943, në fshatin Vidhkuq të Korçës. Si i ngjiti shkallët e karrierës ushtarake Panajot Plaku pas mbarimit të Luftës, duke filluar nga komisar dhe komandant Divizioni në rrethin e Korçës, komandant Korpusi, Drejtor i Drejtorisë Operative dhe zëvendës shef i Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Shqiptare në Ministrinë e Mbrojtjes Popullore me gradën e gjeneral-major, zv/ ministër i Mbrojtjes Popullore për Drejtorinë e Kufirit, e deri tek posti i ministrit pa Portofol në qeverinë që kryesohej nga Mehmet Shehu?

Si mundi të arratisej nga Panajot Plaku nga Shqipëria në qershorin e vitit 1957 (kur mbante funksionin e ministrit pa portofol dhe Kryetarit të Komitetit Shtetëror për Gjeologjinë) duke kaluar fshehurazi kufirin shtetëror në afërsi të liqenit të Pogradecit nga fshati Lin dhe të dilte në Jugosllavi, ku u vendos në Beograd si azilant politik dhe i dërgoi një letër udhëheqësit të Bashkimit Sovjetik, Nikita Hrushov, duke denoncuar të gjitha krimet e Enver Hoxhës dhe regjimit të tij?! Misteri i vdekjes së Panajot Plakut në vitin 1966 në hotelin ku banonte në Beograd dhe çfarë shkruante ai në kujtimet e tij për Enver Hoxhën e udhëheqjen e lartë të PPSH-së, të cilat i përmblodhi për t’i botuar në një libër me titull “Dhuna mbi revolucionin në Shqipëri”, dhe pas vdekjes së tij ai u përkthye edhe në gjuhën serbo-kroate (nga Predrag Vuqiviq, redaktor i gazetës “Borba” dhe Vela Popoviq, redaktor i Televizionit të Beogradit), libër që pati një jehonë të madhe dhe u botua më pas nga Shtëpia Botuese “Rilindja” e Prishtinës në gjuhën shqipe në vitin 1985.

Unë supozoj se Enver Hoxha do të ketë hequr dorë nga leximi i mëtejshëm i referatit, duke vendosur të mos flasë për ato probleme, për të cilat do t’i duhej të thotë diçka më shumë për ndikimin e stalinizmit në Partinë e Punës të Shqipërisë dhe për pasojat e rënda të këtij ndikimi për popullin shqiptar. Leximi ndoshta do të jetë ndërprerë edhe për shkak se edhe deri atëherë shihej se çfarë atmosfere të rëndë kishte krijuar në radhët e anëtarëve të Komitetit Qendror edhe ajo pjesë e parë e referatit.

Mehmeti: Jo buste të Enverit!

Pas një pauze të shkurtër, Mehmet Shehu tha se në radhët e PPSH-së nuk ka kult të individit dhe vuri në dukje se në një mbledhje të Byrosë Politike vetë Enver Hoxha kishte deklaruar se mjaft më me ngritjen e busteve dhe me glorifikimin e emrit të tij, të cilin e kanë marrë si emër të tyre një varg fabrikash dhe objektesh. Mehmeti tha më tutje se: asnjë vendim i rëndësishëm, qoftë shtetëror, nuk është aprovuar pa dijeni të Byrosë Politike të Komitetit Qendror të PPSH ose të qeverisë, se mbledhjet e Byrosë Politike, të Komitetit Qendror, kongreset dhe konferencat e Partisë janë mbajtur rregullisht dhe se anëtarët e Partisë janë informuar çdo herë për vendimet dhe për detyrat më të rëndësishme.

“Mirëpo’ vazhdoi Mehmet Shehu, ‘në Partinë tonë janë bërë disa gabime në lidhje me qëndrimet e Stalinit se paralelisht me forcimin e shtetit socialist forcohet në masë të njëjtën edhe reaksioni në vend”. “Në kushtet e vendit tonë’, theksoi Mehmet Shehu, ‘ky nuk duhet të konsiderohet si ndonjë gabim kush e di sa i madh”. Mirëpo organizatat e Partisë u informuan vetëm kalimthi për plenumin dhe për punën e tij, në kontekst të materialeve të tjera në lidhje me Kongresin XX-të të P.K. të BRSS-së.

Vetëm u tha se KQ i PPSH mbajti plenumi, në të cilin u kritikua “kulti i personit të Stalinit” dhe asgjë tjetër. Në lidhje me hollësitë, me atë se ku qëndronte kjo kritikë dhe çka duhej të kritikohej, nuk u dhanë kurrë farë shpjegimesh më të hollësishme. Megjithëkëtë edhe komunistët edhe populli i Shqipërisë, dikush më pak e dikush më shumë, ishin të informuar për rrymat e reja në BRSS dhe në vendet e tjera socialiste. Ndonëse Tuk Jakova dhe Bedri Spahiu ishin likuiduar mu në prag të Kongresit XX të PK të BRSS, të gjithë shpresonin se do të bëhen ndryshimet pozitive në Shqipëri.

Rezistenca në Konferencën e Tiranës!

Në mars 1956, pas Kongresit XX të Partisë Komuniste të Bashkimit Sovjetik, u mbajt Konferenca partiake e Tiranës, në të cilën duheshin zgjedhur delegatët për Kongresin e Tretë të Partisë së Punës të Shqipërisë. Konferenca filloi sipas procedurës së zakonshme. Referatin kryesor e paraqiti sekretarja e parë e atëhershme e Komitetit të Partisë së Tiranës, Fiqrete Shehu. Si përfaqësues i Komitetit Qendror, në Konferencë mori pjesë anëtari i Byrosë Politike, nënkryetari i parë i qeverisë, ministri i Mbrojtjes Popullore, Beqir Balluku.

Në referat nuk kishte asgjë posaçërisht interesante e as nuk i fol për çfarëdo çështjeje delikate, e cila do të mund të sillte diskutime të ashpra. Mirëpo pas referatit kur e mori fjalën Fadil Paçrami, anëtar i Komitetit Qendror, i cili u dha përkrahje të plotë qëndrimeve të referatit, në sallë jehuan protesta masive. Kjo ishte shenjë se delegatët nuk donin, as nuk mundnin të dëgjonin më diskutime të tilla apologjike. Menjëherë pas Fadil Paçramit, fjala e të cilit në të vërtetë ishte ndërprerë, kërkoi fjalë zv/ministri i Industrisë, Pajo Islami. Ky ishte anëtar i Partisë prej vitit 1942. Kishte

marrë pjesë në Lëvizjen Nacionalçlirimtare prej formimit të saj. Ishte një nga luftëtarët më të vendosur për likuidimin e fraksionit në organizatën 1943.

Gjatë luftës ishte komisar i çetës, pastaj i batalionit, e më vonë zv/komisar i brigadës. Pas luftës ishte në detyra të ndryshme me përgjegjësi. Delegatët e dëgjuan me vëmendje diskutimin e Pajo Islamit. Ai foli për sulmet brutale të udhëheqjes së Shqipërisë kundër Partisë Komuniste të Jugosllavisë dhe kundër udhëheqjes së saj. Pastaj i përkujtoi marrëdhëniet jashtëzakonisht të përzemërta e vëllazërore, që ekzistonin ndërmjet dy vendeve dhe partive para Rezolutës së Informbyrosë. “Me gabim të udhëheqjes së tashme’, tha Pajo Islami, ‘marrëdhëniet e bazuara në gjakun e bijve më të mirë të Shqipërisë, tash nuk janë madje as në nivel të tolerimit”!

E përmendi likuidimin e paarsyeshëm të tërë udhëheqsisë së revolucionit popullor të Shqipërisë dhe shprehu mendim se këta njerëz duhet të rehabilitohen. Ai foli edhe për të metat dhe gabimet e mëdha në punën e Ministrisë së Industrisë dhe për marrëdhëniet e këqija ndërmjet komunistëve në Ministri. Pajo Islamin u orvatën disa herë ta ndërpriste sekretarja e Komitetit të Partisë së Tiranës, Fiqrete Shehu, me motivacionin se është duke e fyer udhëheqjen dhe se sulmet e tilla nuk janë luajale. Të gjithë delegatët u ngritën unanimisht kundër këtyre ndërhyrjeve, kështu që udhëheqësia e Konferencës u detyrua të heshtë.

Iljaz Ahmeti kundër “Bllokut”!

Iljaz Ahmeti kundër “Bllokut”!

Pastaj e mori fjalën koloneli i atëhershëm i Ushtrisë Popullore të Shqipërisë dhe krye shefi i Shërbimit të Prapavijës në Ministrinë e Mbrojtjes, Iljaz Ahmeti. Ai ishte pjesëmarrës i Luftës Antifashiste Nacionalçlirimtare që prej fillimit. Anëtar i Partisë ishte bërë në vitin 1942 dhe ishte një nga udhëheqësit ushtarakë në rrethin e Gjirokastrës prej fillimit të Luftës. “Në mbledhjet e këtilla të Partisë’, tha ai ‘sidomos pas Kongresit XX të Partisë Komuniste të Bashkimit Sovjetik, është e domosdoshme të analizohet në mënyrë të hapët puna e Partisë sonë, të flitet me të vërtetë për gabimet me qëllim që të mos përsëriten më.

Ja për shembull, një gabim. Unë kam bërë llogari precize se një anëtar i Komitetit Qendror, i kushton popullit tonë së paku një milion lek në vit. Këtu po e abstraktoj përdorimin që është për nga kualiteti edhe për nga çmimet është privilegj i shkallës më të lartë, furnizimin special me tekstil dhe me të gjitha gjërat e tjera të nevojshme me kushte jashtëzakonisht të volitshëm. Gjithashtu nuk kam llogaritur se anëtarët e Komitetit Qendror nuk paguajnë qira për vilat e veta, si në Tiranë, ashtu as në Durrës. Po theksoj posaçërisht se anëtarët e Komitetit Qendror të PPSh-së jetojnë në Durrës më se gjashtë muaj në vit dhe shkojnë për çdo ditë në Tiranë me automjetet të shtetit.

Të gjitha këtyre duhet t’u shtohet fakti se ekzistojnë edhe një varg privilegjesh të tjera krejt të paarsyeshme edhe në Tiranë edhe në Durrës. A është kjo me vend kur merret parasysh fakti se një punëtor i kualifikuar nuk ka më shumë se 60.000 lek në vit. A nuk është ky një lloj izolimi i udhëheqjes së Partisë nga masat e popullit? A mund t’i ndiejë ai anëtar i Komitetit Qendror problemet dhe nevojat e punonjësve dhe të jetë me ta në të njëjtin nivel barazie? Por jo vetëm kaq. Ne në Ushtri deri tash, nuk kemi mundur të thuash as ta hapim gojën para eprorëve tanë! Do t’ju vë në dukje një shembull.

Çfarë gabimi ka bërë Hamid 

Keçi i cili pas kryerjes së Akademisë “Voroshillov”, bëri disa vërejtje të arsyeshme në lidhje me planin e organizimit të një stërvitje ushtarake. A ka qenë dashur që për këtë arsye Hamid Keçi, anëtar i Partisë që nga fillimi, i cili sikurse edhe tërë familja e tij, ka dhënë çdo gjë për revolucionin tonë, të shkojë në burg, ku gjendet edhe tash? Unë mund të vë në dukje shumë gjëra të këtilla. Por secili prej jush i di dhe nuk dëshiroj t’ju humbas kohë. Në qoftë se duam të kemi parti të shëndoshë dhe t’i ndreqim gabimet e vjetra, mendoj se duhet të punojë në këtë drejtim jo vetëm kjo konferencë, por edhe Kongresi i ardhshëm”.

Pas Iljaz Ahmetit kërkoi fjalë Shyqëri Këllezi, drejtor i Kombinatit të Tekstilit “Stalin” në Tiranë. Anëtar i Partisë që prej vitit 1941. Ka qenë në detyra të ndryshme udhëheqëse pranë Shtabit të Përgjithshëm të Ushtrisë Nacionalçlirimtare. Pas Luftës ishte drejtor i Drejtorisë Kryesore të Komunikacionit Automobilistik. Në Kongresin e Parë të Partisë Komuniste të Shqipërisë, u zgjodh kandidat për anëtar të Komitetit Qendror. Sikurse Pajo Islami edhe Iljaz Ahmeti, vuri në dukje një varg gabimesh në punën e Partisë, pozitën e privilegjuar të anëtarëve të Komitetit Qendror, likuidimi e bërthamës proletare të revolucionit popullor e të tjera.

Delegatët e Konferencës e përshëndetën fundin e fjalës së tij, si dhe diskutimet e tjera, me duartrokitje spontane. Atmosfera ishte e atillë, sa që udhëheqja e Konferencës nuk dinte se si të sillej. Të tërë në atë mbledhje ishin në këmbë dhe ai u duartrokit me entuziazëm si një prej komunistëve guximtar, të cilët e flisnin të vërtetën për Partinë e tyre. Pasdite, megjithëse ndërtesa ku mbahej Konferenca ishte e rrethuar nga disa kordonë policësh, diskutimet vazhduan në të njëjtën frymë.

Ardhja e Enverit në Konferencë!

Kështu ishte edhe ditën e dytë dhe të tretë të mbledhjes së Konferencës, ndonëse ishin ftuar urgjentisht që të vinin në Konferencë, Enver Hoxha dhe Mehmet Shehu. Dy ditët e para të Konferencës së Tiranës, ishin në të vërtetë, manifestim i protestës masive kundër politikës së udhëheqjes së Partisë. Është karakteristike për shembull, se gjatë këtyre dy ditëve, anëtarët e Komitetit Qendror të PPSh-së, Kiço Ngjela, ministër i Tregtisë dhe Avdyl Këllezi zëvendëskryetar i Qeverisë, deshën të flasin. Por, as i pari dhe as i dyti, nuk mundën të marrin fjalën, sepse delegatët nuk dëshironin justifikim të gabimeve që ishin bërë.

Ditën e tretë të Konferencës, pasi u ftuan urgjentisht, morën pjesë në mbledhje Enver Hoxha dhe Mehmet Shehu. I pari e mori fjalën Enver Hoxha me qëllim që të qetësonte pakënaqësitë dhe rezistencën e delegatëve. Duke kritikuar diskutimet e disa delegatëve, ai apeloi për një qasje “më konstruktive”, ndaj problemeve të ndryshme dhe kërkoi që në analizimin e dobësive, të mos flitej me një ashpërsi aq të madhe. Apeloi për pjekuri të organizatës së Partisë së Tiranës dhe të traditave të saj, duke theksuar se diskutimet gjatë dy ditëve të mëparshme, nuk ishin në nderin, të cilën e gëzonte ajo. Po atë ditë, përsëri foli kolonel Ilajaz Ahmeti.

Në praninë e Enver Hoxhës, i argumentoj qëndrimet e veta dhe i sulmoi ashpër përfaqësuesit e Komitetit Qendror të PPSH-së, Kiço Ngjelën dhe Abdyl Këllezin, të cilët u orvatën ditën e parë të konferencës, ta pengojnë manifestimin e revoltës të komunistëve të Tiranës. Iljaz Ahmet i demaskoi energjikisht përfaqësuesit e Komitetit Qendror të PPSh-së dhe faktoi të gjitha ato gjëra, që i kishte thënë ditën e parë. Deri sa ishte duke folur, Iljaz Ahmeti, Enver Hoxha e ndërpreu disa herë, kështu që në fund, folësi, i’u lut sekretarit të parë të Partisë, që të mos e ndërpriste sepse ishte duke folur pikërisht, për faktin se nuk kishte barazi në Parti. “Përndryshe’ tha Iljazi’ kur foli Enver Hoxha, tha shumë gjëra me të cilat, unë nuk pajtohem, por, nuk ja ndërpreva fjalën. Pas kësaj, kolonel Iljaz Ahmeti pati mundësinë që t’i shprehte deri në fund, pikëpamjet e veta.Memorie.al

Βëri … ks me një d eΙfin, rrëfehet g. rυaja që u bë pjesë e studimit shkencor : Ai më Κίshte qεjf dhe…

SHBA– Margaret Howe Lovatt ishte vetëm 20 vjeçe kur filloi punën në një laborator me qëllimin për të kuptuar delfinët dhe për t’i mësuar ata të flasin. Ajo i kishte dashur kafshët që kur ishte një vajzë e vogël. 

Margaret  ngjalli një magjepsje gjatë gjithë jetës me kafshët dhe mënyrën sesi ata komunikojnë dhe kjo e çoi që ajo të bëhej pjesë kryesore e një eksperimenti të financuar nga NASA në vitet 1960.

Në dallim nga shumica e fëmijëve, Margaret u rrit duke ëndërruar se një ditë do të komunikonte me kafshët. Ëndrra e saj u realizuan në Krishtlindjen e vitit 1963, kur ajo po jetonte në ishullin Karaibe të St Thomas.  Kunati i Margaret përmendi se kishte një laborator sekret në një skaj të ishullit, ku ata po kryenin ekperimente me delfinët. Gregory Bateson ishte drejtori i laboratorit dhe u mahnit menjëherë nga gruaja e re dhe i tha asaj se dëshironte të përfshihej dhe të bënte gjithçka që mund të ndihmonte.

Margaret Lovatt me delfinin Petter.

Ai e lejoi Margaret të vëzhgonte delfinët dhe të shkruante gjithçka që ajo vëzhgoi, pavarësisht se nuk pati trajnim shkencor, ajo ishte e aftë për të zbuluar sjelljet e kafshëve dhe vendi i saj në studim ishte i siguruar. Kur Margaret takoi për herë të parë treshen e delfinëve ata ishin vendosur në një pishinë deti poshtë laboratorit, ku mund të vëzhgoheshin çdo ditë.


Financuar nga NASA, skema ishte të përcaktonte nëse delfinët mund të aftësoheshin për të kuptuar dhe folur anglisht. Por shkencëtarët ishin të vendosur për të parë më nga afër krijesat dhe dolën me një plan të çuditshëm për t’i parë ato në jetën e përditshme. Dhe ndërsa Margaret kaloi më shumë kohë me krijesat madhështore, ajo formoi lidhje gjithnjë e më të ngushta me ta, veçanërisht Peter (njërin nga delfinët meshkuj), me të cilin pretendoi se ka kryer marrëdhënie seksuale.

Margaret Lovatt me delfinin Petter.

Ajo shpjegoi: “Peter-it i pëlqente të ishte … me mua. Ai fërkohej në gju, këmbë ose dorën time dhe unë e lejova këtë. Ishte seksuale nga ana e tij, nuk ishte seksuale nga e imja, mbase sensuale”.

Margaret pretendon se kjo u bë një pjesë e rregullt e studimeve të saj, pasi ajo u përpoq t’i mësonte Peter të fliste anglisht. Laboratori ishte krijuar nga neuroshkencetari amerikan, Dr John Lilly, i cili kishte studiuar gjitarë detarë përgjatë viteve. Ai shpresonte që eksperimenti i tij në ishullin e Karaibeve të mundësonte delfinët të bënin tinguj të ngjashëm me njerëzit përmes vrimave të tyre të goditjes dhe t’u mundësonin atyre të komunikojnë me njerëzit.

Dr Lilly siguroi mbështetjen financiare të NASA-s pasi mendonte se kjo do të mundësonte të kuptuarit e formave të tjera inteligjente të jetës që përdorin një formë të ndryshme të komunikimit. Sidoqoftë, ajo që kishte filluar si një përvojë e pafajshme u përfshi në skandal deri në kohën kur u mbyll. Jo vetëm marrëdhënia seksuale e Margaret me Peter, por kishte edhe thashetheme se delfinët ishin zhdukur.

Burimi: Mirror

Ηabit 21 υ jeçarja: Jam sht.αtezeηe me te fe jυαrin mireρo dαs hηori ka Ιek, nuk di si të υeproj..

Zakonisht rrëf.imet e qytetarëve teksa tregojnë hist.oritë dhe përje.timet e tyre perso.nale janë gjith.një të veçanta.

Jo të padëgj.uara, por të veç.anta për ngjyr.imin e tyre emoc.ional që u japin qytetarët.

E megjithatë kjo e sotmja mëton të jetë gati e padëgjuar në vendin tonë, më shumë do i shkonte për sht.at ndonjë sken.ari tele.novelash.

Një vajzë e re ka treguar se është sht.at.zënë por i fejuari nuk para, ndërsa da.shn.ori ka pa.ra por nuk e di që kjo është sht.atz.ënë. Mirëdita. Jam një vajzë 21 vjeçe dhe jam e fejuar prej dy vitesh. 

Kam një javë që kam mësuar se jam shta.tz.ënë me të fe.juarin. tim, por prob.le.min është se ky nuk ka asnjë p.ersp.ekti.vë, asnjë punë dhe nuk di çfarë të bëj.

Fëmijët kër.ko.jnë kushte dhe kanë shumë shpe.n.zime.

Dua të tregoj që kam edhe një l.id.hje tjetër me një djalë i cili ka shumë para.

Ai më thotë shpesh që të nda.he.m nga i fej.ua.ri që të krijojmë një jetë bashkë, por ky nuk e di që unë kam m.b.etur shtat.z.ënë.

Tani jam në d.ile.m.ë të madhe se çfarë të bëj. Dua ndonjë men.dim të sin.qertë. Faleminderit!” 

G. rυaja nga Fieri: B.υrri kishte FRlKË të ma bëηte se i ngeΙte b.reηda…

Kohë më parë, një vajzë nga Fieri tregoi pro blemin që kishte me bash këshortin. Ajo bëri me dije se i shoqi vuante nga një së mundje që njihet si “va.gina den tata”. Siç shpjegoi, vajza kishte shkuar deri në Itali për të kuptuar këtë pr oblem të të shoqit, pasi edhe fëmijën e tyre e kishin lindur me vësh tirësi. 

Ajo përmend në letrën e parë, se nuk kënaqej thuajse asnjëherë nga partneri i saj, sa i takon marr.ëdhë nies se.ksuale.Vajza nga Fieri sqaroi se “va.gina dent ata” është një si ndromë që e kanë meshkujt që kanë pasur nënat e tyre aut oritare.

Truri i burrit ka fobi të fusë pe nisin e tij në va.ginë, sepse i jep ndjenjë fr ike, sikur aty brenda mund t’i këp utet ose thjesht t’i ngelë brenda.

Pasi mësoi gjithë këtë, vajza dhe i shoqi vi juan të jetonin në Itali, ku ajo u njoh me një italian, i cili e shoq ëronte çdo mëngjes për të pirë kafen bashkë. Mirëpo, një ditë prej ditësh, i shoqi i gjen bashkë në bar dhe aty nisin gjithë peri pecitë.

Ai e dhu.non dhe ajo e de.noncon, por në mes të kësaj historie qën dron fëmija i tyre 6-vjeç. Ja çfarë tregon më tej vajza nga Fieri:Jam ajo vajza nga Fieri që kisha burrin sëmurë me atë si ndromën e va.ginës den tate.Ju tregoj si me ndryshoi jeta këto muaj. Kam arritur të bëj dokumentet italiane dhe jam shumë e lumtur. 

Ato ditë kur mora vesh përseburri im s’bënte më das huri me mua, fillova të dilja vetëm çdo mëngjes, të pija kafenë dhe m’u ngjit një italian. Pinim kafen në të njëjtin lokal. Llafe, muhabet u bëmë si miq dhe e pinim kafenë bashkë. Pas një jave që pinim rregullisht kafenë, na vjen dhe na kap burri im bashkë, por ne ishim vetëm shokë.

Burri im nuk më besoi e kapi këtë italianin dhe pl asi she rri në mes të lokalit. Unë u fu ta për ti ndarë, por aty më gju ajti dhe mua duke më sharë se isha k…Lajmëruan kar abinierët. Erdhën e mezi na ndanë. Na morën të tre dhe na çuan në kaze rmë e na morën në pyetje. Donin të dinin nëse burri im ishte i dhu.nshëm. Unë i thash “si gjithë shqiptarët, as më shumë e as më pak”. Kur i thash kështu sollën te kjo dhoma si zyrë dhe italianin që po pija kafe.

Duke folur se ç’kishte ndo dhur, më kërkuan që ta den oncoja burrin tim. Aty u fr ikësova. Po ta den oncoja, ku tu mby sja unë?! Por më vonë më qet ësuan dhe më premtuan që do më ndihmonin. Italianimë of roi shtëpinë e tij. Në fa kt me burrin tim kishte kohë që nuk sht yhej më. Ishte i dhu.nshëm, të ofendonte… Na mbante vetëm djali 6 vje çar.Na çuan në spital ku na mjekuan dhe ku na dhanë dokumentet që kon firmonin dh.unën që patëm.

Që atë natë u tra nsferova tek italiani, që në fakt e quajnë Andrea. Pas dy ditësh, me makinën e kar abinierëve shkuam në kue sturë, dorëzuam certifikatën e mjekut, pasaportën dhe më dhanë një copë letër, si ric evutë, për të marrë dokumentat, për arsye huma nitare.Burrit tim i kishin vënë kusht o të kthehej në Shqipëri, ose ta fus nin në b.urg për dhu.në dhe pri shje rendi. Këto dy muaj kam jetuar si princeshë me Andrean.

Më res pekton shumë. Ma bën qejfin për gjithçka.Të hënën të rhoqa dokumentat. M’i kanë dhënë për dy vjet, deri në prill të 2020, por mund të ri novohen prapë. Dje Andrea më mori me vete. Hën grëm drekë bashkë, pastaj më çoi në një aut oshkollë, ku pagoi direkt 750 euro për mua, që të filloj kursin e pat entës.

Më premtoi që do më blejë dhe makinën.Jam shumë e lumtur! Çdo gjë shkoi shumë mirë. Tani që mora dokumentat, do shkoj në Shqipëri të bëj nda rjen dhe të marr djalin që të vazhdoj direkt shkollën këtu në Itali, në shtator

“Mbarουa shkollën dhe nuk gjeja pυnë”, rrëfehet e r. eja që iu fut ρ…östitυciöηit

Një 28-vjeçare ka rrë.fyer his.torinë, kur ushtronte pro.stit.ucionin në një nga qendrat e masazhit në Tiranë.

Ajo ka thënë se e kishte shumë të vështirë që të dilte nga ajo punë, gjatë një intervistë për “Shqipëria Live”. “U futa ty, dhe pastaj mezi dola.

Unë kam studiuar për psikologji, doja punë por ishte shumë e vështirë. Duke kërkuar punë, në fillim ishte një intervistë e thjeshtë, më thanë do të mësohesh. 

Pas disa ditësh kuptova si funksiononte. Rroga bazë ishte 300, por nëse bënim shërbime shtesë (favore se.ks.uale)

paguhemi më shumë, jam paguar deri në treç.erekun e rrogës vetëm për një herë me një klient”, ka thënë ajo.

Më tej, 28-vjeçarja u shpreh se pronarja e qendrës së masazhit ishte në dijeni për çdo gjë.

“Menaxherja, pronarja ishte në dijeni, klientët prandaj vinin aty se e dinin. Unë kam qenë e detyruar, kam vazhduar kështu për 6 muaj.

Aty ishin goxha vajza dhe ndë.rrohe.shin shpesh. Mund të kenë qenë rreth moshës 21-25 vjeçe.

Kishte vajza që ishin shumë të kënaqura me punën, as që e mendonin të largoheshin”, u shpreh ajo.

Më pas klientët filluan t’i kërkonin favore sek.su.ale edhe jashtë punës dhe për këtë arsye vendosi që të tërhiqej.

ΗaΙΙi i 18-υj. eçαrit: A dυhet ti tregoj shokut tim për …ksίn me n.ëηën e tij?

Një 18-vjeçar është në dilemë se çfarë drejtimi ti japë jetës së tij pas një eksp erience me nënën e sh okut të tij të ngushtë.

Në letrën ku i kërkon opinion psikologes Deidre, shpjegon se si ndodhi gjithçka dhe dës hiron të kuptojë nëse duhet ti tregojë mikut pasi i pëlqen kjo r omancë. 

Letra: S*k s i me nënën e sho kut tim të ng ushtë ishte eksper ienca më fa ntastike që kam përj etuar ndonjëherë. Por çarë ndodh nëse miku im e zbulon të vërtetën? Unë jam 18 vjeç, aq është edhe ai. Ndërsa nëna e tij është 34 vjeçe.

Gjithmonë më kanë pëlqyer gratë e mëdha më shumë se vajzat e reja dhe mund të them se është nëna më f ant astike. Ndonjëherë vjen tek neve dhe të gjithë djemtë e trajtojnë sikur të jetë pjesë e grupit tonë.

E njoh që kur unë dhe miku im ishim në shkollë fillore. Ne shkonim të gjithë bashkë në park për të pirë diçka. Një natë gjatë muajit të kaluar, ne filluam të flirtonim në mënyrë s*k s ua le. Miku im u më rzit me mua, por i thashë që ishte vetëm sh aka.

Unë dhe ai takoi më shumë për shkak të trajnimit në futboll, por një ditë, në derë doli nëna e tij dhe tha se sh oku kishte shkuar tek gjyshja për ti zgjidhur një pro blem me internetin. Zakonisht nuk shkoj në futboll pa të dhe më tun doi oferta e nënës së tij. Ajo ishte veshur me një fustan të mënda fshtë dhe më ofroi të pinim birrë.

Pasi më dha pijen, më pr eku tek shpatulla e më pas lëvizi rreth meje, gjë që më ç m.ndi. Ne folëm për univeristetin dhe punën, ndërsa ajo më pyeti nëse kam të dashur apo jam ende i vi r gjër.

Mbeta si bu dalla. Më pas u hap pak veshja e saj dhe pashë formën e gjo k s it të saj kur shkoi të mbushte gotën. Ajo dha një shikim sikur u t ur.pë rua por më pyeti nëse doja ta shihja më shumë dhe uli fustanin. Trupi i saj ishte fan tastik.

Shkova pranë saj, ajo vuri krahët rreth meje dhe filluam të putheshim. Ajo më hodhi në divan dhe bëmë s*k s si të ç m.ndur. Ajo ishtge vërtetë e nxehtë dhe ishte e ksp erienca më e mirë ndonjëherë.

Tani nuk mund ta heq nga mendja pasi gjithmonë mendja se nuk kisha shan se me të. Dua që kjo lidhje të vazhdojë, por a duhet ti tregoj mikut tim? Deidre: Jo, nuk duhet. E di që je ek.sit uar por duhet ta trajtosh si eksperiencë që të vjen vetëm një herë në jetë.

Kjo lidhje nuk do funksionojë. Ju jeni në faza të ndryshme të jetës dhe doni gjëra të ndryshme. Ajo është e ve tm uar por duhet të bëjë diçka tjetër, jo të joshë shokun e djalit të saj.

Miku yt do të shk atër rohej nëse do mësonte se nëna e tij ka bërë këtë veprim dhe ti do e hum bisje shoqërinë me të. Thuaji asaj që ishte një gab im dhe shoqërohu me vajza pranë moshës tënde.

F.υtja e një Ιυge në të br.eηdshme mund të shpëtojë jetën e υαjzave!!

Fshehja e një lugë në të brendshme mund të duket e pakuptimtë, por ajo është në fakt një truk i zgjuar që mund të ndihmojë të shpëtohet jeta e mijëra grave të detyruar të durojnë tregtinë e skll.evërve dhe tregtinë e se.ksit.

Të jesh një grua në këtë botë gjithnjë e më të dh.unshme, dhe veçanërisht në disa vende, bëhet gjithnjë e më e vës.htirë çdo ditë.Episodet e dh.unës, ab.uzimit dhe të gjitha llojet e ngac.mimeve duket se janë bërë rendi i ditës, duke hequr kështu pavarësinë e arritur dhe lirinë e tyre.


Të jesh një grua nënkupton marrjen e rrez.iqeve në mjedise të caktuara, jeni në rr.ezik nëse dilni vonë natën për të shkuar në shtëpi, madje shqe.tësoheni për të marrë një shëtitje në plazh me një mikeshë.

Udhëtimi vetëm për një grua paraqet një rre.zik shtesë.Përkundër rregullave të sigurisë, stacioneve dhe aeroporteve, ata mund të përpiqen të marrin disa masa paraprake shtesë, munden në disa raste të shpëtojnë jetën e tyre.Çdo ide e vogël apo e madhe është e mirëseardhur për t’u dhënë atyre një hapësirë shtesë sigurie.

Nora Adin, një profesore e re universiteti, dëshiron që ky truk të bëhet i njohur dhe të përhapet në sa më shumë njerëz të jetë e mundur, për të shpëtuar gratë që janë të dën.uara me martesa të detyruara apo forma të tjera të sht.ypjes.

23-vjeçarja vendosi të përhapë metodën “lugë në të brendshme”. Një mënyrë për t’u kujdesur për të tjerët dhe për të shpëtuar jetë.

Ja se si funksionon:Ndërsa jeni në një aeroport dhe ju duhet të flisni me një agjent të sigurimit larg nga sul.muesi juaj,

duke vënë një lugë ose një objekt metalik në mbathjet tuaj para se të kaloni kontrollin e sigurisë, ju shpëton jetën.

Në këtë mënyrë do të aktivizohet detektori metalik në kalimin tuaj dhe një agjent ka shumë të ngjarë të të çojë në një dhomë private për t’ju kontrolluar.

Në këtë mënyrë ju do të jeni të sigurtë nga sul.muesi juaj ose nga ai që ju kërc.ënon dhe mund t’i raportoni agjentit se çfarë po ndodh dhe të shpëtoheni.

Super apo jo!Ne mendojmë se ky është një truk që vlen të përhapet në mënyrë që sa më shumë gra ta lexojnë.