Historia e vërtetë e nisjes makiaveliste e ndeshjes nga PSG ndaj Inter: Kurthi brilant psikologjik i Luis Enrique

Nisja e ndeshjes nga Paris Saint-Germain kundër Inter është bërë pjesë shoqëruese e një ndeshjeje triumfale për francezët në finalen e Champions League.

Topi i dërguar në anësore, pranë flamurit të këndit në gjysmën e fushës zikaltër, nuk ishte një gabim, por një hile e zgjuar strategjike që kishte (dhe ka) një qëllim të saktë taktik: të vendoste menjëherë presion të lartë mbi kundërshtarin, duke i çorientuar me atë zgjedhje që nuk ishte as gabim, as pa qëllim.

Nuk ishte as hera e parë që Luis Enrique kishte propozuar një zgjidhje të tillë, duke përdorur atë qasje të pazakontë edhe në raste të tjera gjatë sezonit, përfshirë edhe gjysmëfinalen e Kupës së fituar kundër Arsenal.

E vërteta – dhe kjo u pa edhe më pas, nga mënyra si mori drejtim ndeshja – është se trajneri spanjoll kishte në mendje një plan ndryshe nga ai i ndërtimit të lojës vetëm mbi zotërimin e topit dhe kontrollin e fushës.

Ai kishte ngritur një kurth dhe donte më shumë: të futej në mendjen e Inter dhe ta shkatërronte psikologjikisht.

Si?

Duke ushtruar ritëm dhe një prani mbytëse, të tillë që t’i detyronte zikaltërit të bënin pikërisht atë që ai kishte studiuar: t’u humbiste çdo pikë reference, t’i godiste në sigurinë e një formacioni të konsoliduar, me përvojë, të aftë të përmbyste aksionin falë shpejtësisë së anësorëve (Dumfries, Dimarco) ose futjeve të mesfushorëve të luftës dhe organizimit (Barella), të nxirrte jashtë loje sulmuesit (Lautaro dhe Thuram) duke neutralizuar edhe Calhanoglu dhe Mkhitaryan.