Category: Lajme

Një 43-vjeçare u vra ditën e sotme në Salamis, Greqi.

Gruaja fatkeqe u gjet e pajetë nga e ëma, herët në mëngjesin e së martës brenda shtëpisë së tyre, në Ampelakia.

Siç u bë e ditur, 43-vjeçarja kishte ikur në shtëpinë e babait me djalin e saj, pasi kishte frikë nga ish-partneri, të cilin e kishte denoncuar pak ditë më parë, konkretisht më 2 dhjetor, për dhunë në familje dhe abuzim

Sipas denoncimit, natën e 1 dhjetorit burri e kishte goditur, kërcënuar dhe sharë dhe pasi i kishte rrëmbyer celularin dhe makinën ishte zhdukur.

Edhe pse 43- vjeçarja u largua drejt shtëpisë së prindërve nuk ka mundur t’i shpëtojë sulmit të ish-partnerit të saj.

Pasi e ka kryer krimin, ai e ka mbuluar trupin me çarçaf dhe është larguar.

Policia është vënë në kërkim të autorit të ngjarjes së rëndë./albeu.com

Babai i Granit Plavës, personit që dyshohet se ka kryer vrasjen e Liridona Ademaj, në një intervistë për media ka thënë se nëse djali i tij e ka bërë një vepër të tillë atëherë “është i vdekur për të”.

Mursel Plava po ashtu ka treguar se Graniti jetonte vetëm me gruan dhe fëmijët e tij, ndërsa ai vetë në Kroaci dhe se kishte dy ditë që kishte ardhur në Kosovë.

“Është shumë e vështirë për tri shtëpitë. Nuk po mundem as me paramendu.

Nuk mund ta besoj që djali im e ka bërë këtë. I them hetuesisë ta çojnë deri në fund, si ka ardhur deri te kjo, kush ka qenë iniciator. Me marrë dënimin e merituar. Kurrë se kisha menduar që e bënë atë punë. Nëse Graniti e ka bo këtë rast le ta merr dënimin e merituar.

Gruaja e tij është e tronditur, nuk po mundet me besu. Nuk e kam takuar. Nuk du me shku me taku, du mu qetësu, nuk jam në gjendje me taku. Nëse Graniti e ka bërë këtë vepër, është i vdekur për mua, është i vdekur për jetë”, tha Plava.

Ai gjithashtu i ka shprehur ngushëllime familjes së të ndjerës.

Në kuadër të procesit gjyqësor në ngarkim të kryetarit të zgjedhur të Bashkisë së Himarës, Fredi Beleri, ka dëshmuar në SPAk, vëllai i të infilruarit Arsen Rama.

Ai ka deklaruar se persona të caktuar që janë prezantuar si miq të Belerit, i kanë ofruar azil politik në këmbim të tërheqjes së padisë.

Kjo dëshmi është lexuar në seancë, ndërsa Beleri ka refuzuar të dëshmonte, ndërsa ka deklaruar se nuk kishte besim tek prokuroria pasi ka qenë e njëanshme dhe se ajo nuk ka marrë asnjë kërkesë të tyre.

.

Ditë më parë në moshën 85-vjeçare u nda nga jeta arkeologu, bibliografi, letrari, eseisti, e albanologu Aleksandër Stipçeviç, anëtar i jashtëm i Akademisë së Shkencave dhe të Arteve të Kosovës, nderuar e dekoruar nga shteti shqiptar me medaljen “Naim Frashëri” dhe me urdhrin “Gjergj Kastriot Skënderbeu”.

Aleksandri lindi më 10.10.1930, në fshatin Arbanas pranë Zarës në Kroaci, në një familje me origjinë shqiptare, të ardhur rreth 300 vjet më parë, nga një fshat në zonën Ana e Malit në Mal të Zi. Origjina e familjes e rrënjosur thellë në formimin e tij, ishte një nga arsyet që kur ishte student i arkeologjisë në Universitetin e Zagrebit, kishte vendosur të merrej me ilirët, dhe këtë e shpreh qartë në një artikull, në formë interviste të botuar shumë vite më vonë ku shkruan: “Me ilirët kam vendosur të merrem që kur isha student i arkeologjisë. Ata vazhdimisht më kanë preokupuar, në radhë të parë për shkak se kam menduar e mendoj se nuk mund të studiohet e kaluara e Ballkanit, madje as e tashmja pa njohjen e elementit ilir. Gjithçka që ka ndodhur në Ballkan prej kohës së mesme e këndej, në një farë mënyre, është ndërtuar mbi atë shtresë që ne e quajmë ilire. Pra çdo tregim për Ballkanin fillon me Ilirët (“Bota e Re”, Prishtinë 1985).

Libri i parë i tij “Gli Iliri”, Milano 1966, u përkthye në shqip nga Prof. Zef Mirdita dhe u botua në Prishtinë, 1967 nga Shtëpia Botuese “Rilindja”. Përkthyesi e kolegu prof.Z.Mirdita, më dërgoi një kopje të librit dhe në respekt ndaj autorit e vlerësim të veprës së tij, botova një recension për studiuesit e lexuesit në Shqipëri (Studime Historike, nr.4, 1968), ku ndër të tjera shkruaj: Vepra e A. Stipçeviçit, pas veprës së Karl Çaçit “Ilirët”, Tiranë 1923, shënon një sukses të ri në fushën e ilirologjisë. Autori ka mundur të japë një pamje më të plotë të historisë dhe të kulturës Ilire. A. Stipçeviç ka grumbulluar e sistemuar aspekte të ndryshme të jetës së ilirëve, të historisë dhe kulturës së tyre dhe ka arritur të bëjë një sintezë të gjithë asaj që ishte thënë e shkruar për ilirët”. Kështu u njoha me autorin e veprës Ilirët, njohje e më tej miqësi, që nëpërmjet shkrimeve, shkëmbimit të literaturës nuk njohu ndërprerje për mëse katër dekada.

Prof. A. Stipçeviç, me punën sistematike, me rigorozitetin e akribinë e kërkuesit në vjeljen e sistemimin dhe përgjithësimin e rezultateve të studimeve ilire, vazhdoi ta ripunojë, ta plotësojë e zgjerojë veprën e tij “Ilirët”, e cila ka sot 9 botime e ribotime në katër gjuhë të ndryshme (italisht, kroatisht, shqip e anglisht). Varianti i fundit dhe më i ploti është ILIRËT, historia, jeta, kultura e simbolet e kultit, Tiranë 2002, f.514, botimet TOENA. Çdo njëra nga këto tema përbën edhe kapitujt e librit, ku secili është shtjelluar në detaje, thjeshtë e qartë. Kështu në kreun ‘Historia’ trajtohet emri ilir, etnogjeneza ilire, kufijtë etnikë e topografia e fiseve ilire, kolonizimi grek, shtetet kryesore ilire, luftërat iliro-romake dhe ilirët nën pushtimin romak.

Ndihmesa e A.Stipçeviçit qëndron në parashtrimin e pikëpamjes së tij rreth origjinës së ilirëve, i vendit dhe rëndësisë historike të ilirëve në botën antike. Ai mbështet tezën se ilirët janë autoktonë në trojet e Ballkanit Perëndimor. Me rëndësi është qëndrimi që mban autori ndaj depërtimit të kulturës e të qytetërimit romak. “Ilirët në tokat e tyre, shkruan autori, vazhdojnë të flasin gjuhën e tyre popullore, i adhurojnë zotërit e vet, të vdekurit i varrosin në mënyrën tradicionale, e punojnë tokën ashtu siç e kanë kultivuar në shekuj të parët e tyre, veshin kostumet e tyre popullore dhe e përfillin rendin shoqëror politik të organizimit të tyre fisnor, që vetëm në rast nevoje ia adoptojnë strukturës së administratës romake”. (Ilirët, Prishtinë 1980, f.70).

Në sajë të qëmtimit të kujdesshëm të burimeve të autorëve antikë e të dhënave nga zbulimet arkeologjike, autori jep për herë të parë një tok të dhënash me interes për jetën e përditshme e doket ilire, për lindjen, jetën e vdekje; për pijet, për veshmbathjen, për higjienën e sëmundjet. Shumë nga këto aspekte i ilustron me objekte të kulturës materiale, objekte të përdorimit të përditshëm e objekte kulti. Në punën e tij gati shteruese për çka është shkruar e botuar për ilirët A. Stipçeviçi rindërton jetën shpirtërore, religjionin, shfaqjet e totemizmit. Përpjekje bëhen për të nxjerrë nga thellësia e shekujve të dhëna për muzikën, vallet dhe për gjuhën e ilirëve. Për jetën ekonomike dhe marrëdhëniet shoqërore, autori në sythe të veçantë flet për bujqësinë, blegtorinë, gjuhën, peshkimin, minierat e kripës, prodhimin e qelqit, për piraterinë, tregtinë e rrugët tregtare, për monedhat dhe organizimin shoqëror të ilirëve.

Aleksandër Stipçeviç ishte arkeolog kabineti. Ai drejtoi për një kohë të gjatë Bibliotekën e Akademisë së Shkencave të Kroacisë, duke dhënë një kontribut të shquar në përpunimin metodik e shkencor të librit. Është autor i Bibliografisë ilire, i Bibliografisë antike të Jugosllavisë etj. Për punën gjysmë shekullore dhe formimin enciklopedik të tij dëshmon edhe botimi i veprës “Povijest knjige” (Historia e librit), Zagreb 1985, f.560, shoqëruar me shumë ilustrime, e përkthyer në shqip dhe botuar në Prishtinë, 1988 e në Tiranë 2000. Rrëfimin për historinë e librit autori e nis me pllakat e shkruara prej balte të gjetura në Mesapotaminë e lashtë 4500 vjet më parë, me Bibliotekën e Aleksandrisë, me Shtypshkronjën e Gutembergut e deri tek libri elektronik. Dhe në fund shkruan: “Apo afrohet fundi i “Erës së Gutembergut”, d.m.th i librit prej letre, apo do ta zënë vendin e tyre “Bibliotekat e ardhshme të kompjuterizuara të Aleksandrisë? T’ua lemë këtë, përfundon A. Stipçeviç, historianëve të ardhshëm të librit”.

Në vitet e fundit të veprimtarisë shkencore prof.A. Stiçveviç, ua kushtoi kërkimet e tij shkencore trashëgimisë kulturore, shpirtërore e gjuhësore të vendlindjes së tij, gjë që është pasqyruar në përmbledhjen me studime “Kultura tradicionale e arbëreshëve të Zarës”, Prishtinë 2012, f. 438, një vepër e shkruar me dashuri për vlerat dhe traditën e të parëve të vet.

Prof. A. Stipçeviç, ka marrë pjesë aktive në shumë kongrese e konferenca shkencore të zhvilluara në Tiranë e Prishtinë. Në referatin që mbajti në Kuvendin e Dytë të Studimeve Ilire në Tiranë (1985), trajton dhe evidenton praninë e elementit ilir në tërë Ballkanin. Ai arrin në përfundimin se ky përbërës është një substat etnik, i cili është prezent tek të gjithë popujt e Gadishullit. Ai nuk mund të jetë kurrsesi element përçarës, por element bashkues. A.Stipçeviç në shumë raste u referohet studimeve të kolegëve shqiptarë kur shkruan: “Nga ekspertët të cilët jo që më kanë shërbyer si shembull, por që për mua sot janë me rëndësi të madhe, do të veçoja kolegët e mi shqiptarë: Anamalin, Prendin, Korkutin. Ata janë ekspertë të shkëlqyer dhe miq të mirë, të cilët janë absolutisht në nivelin botëror” (Bota e Re, Prishtinë 1985).

Vepra kërkimore shkencore 50-vjeçare e Prof. A. Stipçeviçit për ILIRËT, për arbanasit e Zarës dhe më gjerë, qëndron e denjë e solide si “Gur ciklopik” (gurë masiv te skalitur me lidhje të thatë përdorur në ndërtimin e mureve të qyteteve e qytezave ilire të shek. IV-III p.e.sonë) në historinë e studimeve ilire.

*Muzafer Korkuti, Arkeolog

Një 43-vjeçare u gjet e vdekur në shtëpinë e saj në Salamis të Greqisë teksa fqinjët kanë pohuar se kanë dëgjuar një debat të fortë mes gruas dhe partnerit të saj përpara se të kishte të shtëna.

Sipas informacioneve të EL.AS., ngjarja ka ndodhur rreth orës 9:30 të mëngjesit në rrugën Aiantos, ndërsa gruaja ka dy plagë me armë zjarri në pjesën e barkut.

Lidhur me këtë ngjarje është shpallur në kërkim partneri i 43-vjeçares. Në vendin e ngjarjes u gjetën dy gëzhoja.

/5pyetjet.al

Selam Allaraj është i riu nga fshati Tojan në Kukës, që është bërë shef pastiçerie në Venicia. Historia e tij fillon në klasën e katërt, kur e përjashtuan nga shkolla pasi në pamundësi ekonomike shkonte të punonte me bagëti. Më tej, një tragjedi e madhe ndodhi në familjen e Selamit, ai humbi dy vëllezërit në emigrim dhe kjo bëri që të merrte rrugët e Europës.

I riu u largua drejt Italisë, ku mësoi në mënyrë autodidakte gjuhën, filloi punë kamarier dhe më pas dalëngadalë u bë pastiçier, teksa sot punon në Venecia. Në një lidhje me Skype për “ABC e Mëngjesit”, Selami tregoi historinë e tij, duke u kthyer në një frymëzim për të gjithë.

Në klasë të katërt më përjashtuan nga shkolla, për disa mungesa sepse shkoja me bagëti. Në familjen tonë ndodhën edhe disa fatkeqësi të tjera, humba dy vëllezër. Ata u larguan në Greqi për emigrim. Vëllezërit e mi kanë pësuar një tragjedi kur shkuan me bagëti. Familja prekej përveç fatkeqësitë të varfërisë edhe në fatkeqësi të tjera. Qetësia e familjes sonë u prish dhe e vështirë për tu ruajtur. Ata vajtën në një fshat në Selanik dhe bënte ftohtë atje. Ata kanë ndezur stufën dhe e kanë future brenda në dhomë. Kanë fjetur dhe janë asfiksuar.

Unë vajza në Maqedoni në këmbë përmes Korabit, pastaj u trasferuam në Tiranë bashkë me prindërit, por nuk më dhanë as patentën se nuk kisha deftesë shkolle. Në 2007 aplikova për një vizë sezonale dhe u largova në Itali. Kisha fatin që punoja 4 orë në ditë, por nuk më mbaroi viza dhe i thash pronarit të ma zgjaste pak kontratën. Ai më tha ta zgjas kontratën, por nuk mund të paguajë takstat. Ma bëri për një vit, po punoja orë të tjera në ndërtim.

Në 2009, fillova të punojë kamarier dhe fillova të mësojë në mënyrë autodidakte gjuhën italiane dhe shqipe se nuk kisha mundësi. Dalëngadalë ja arrita të mësoja pastiçerinë dhe në 2012 ja dola të mësojë të gatuajë ëmbëlsira në një hotel në Rimini dhe aty fillova“. l.k/abcnews.al

Në shumë raste faktet e dokumentuara rreth shqiptarëve ndër shekuj janë lexuar subjektivisht nga historianët grekë. Edhe pse mbetet i ndikuar nga nacionalizmi i zakonshëm i historianëve grekë, Dhimitri Bethanis pranon se ilirët janë të lashtë, po aq sa grekët.

Një fakt i pakundërshtueshëm historik, por i pranuar hapur nga një historian grek, përbën risi.

Në kundërshtim nga historianët e tjerë grekë ai e sheh figurën e Skënderbeut si shqiptare, duke dalluar elementin përbashkues të heroit tonë kombëtar. Sipas historianit, Skënderbeu bashkoi grekët e shqiptarët kundër armikut të përbashkët, Turqisë.

Bethanis thekson idenë që Shqipëria dhe Greqia përgjatë gjithë historisë kanë qenë vende vllazërore, ndërsa shprehet se janë disa historianë të paditur shqiptarë dhe grekë që po krijojnë armiqësi të kota.

Sipas tij, ilirët janë të lashtë dhe gjuha shqipe është më e vjetër se latinishtja, por ai sajon disa ura komunikimi, kur komenton alfabetin. Ai shprehet se shqiptarët nuk kanë pasur alfabet dhe deri në krijimin e alfabetit që njohim sot, kanë përdorur shkronjat greke. Por, kjo ka gjasë të jetë e pavërtetë. Nëse i referohemi teorisë së Aristidh Kolës që thotë se “shtrati iliro-helen është i përbashkët, ai pellazgjik”, mund të dalë e vërtetë e kundërta, pra që alfabeti grek të jetë pellazg, pse jo ilir.

Megjithatë dokumentet për të faktuar njërën apo tjetrën tezë, nuk ka si gjenden në thellësi të kohëve mijëra vjet të lashta.

Historiani grek, Dhimitri Bethanis flet edhe për elemente të tjera përbashkuese mes Greqisë e Shqipërisë, të cilat edhe pse janë të rreme nuk vënë në dyshim faktin më të rëndësishëm historik, që edhe Bethanis thekson në këtë material: Ilirët janë popull i lashtë.

Daniel Nurka është një aktor i ri në Greqi me origjinë shqiptare që ka luajtur në një serial të quajtur “Krushqit nga Tirana” në shtetin fqinj dhe që ka fituar simpatinë e publikut grek.

Në një intervistë për një televizion në Athinë, Danieli ka pohuar se është me origjinë shqiptare, por ka lindur dhe është rritur në Greqi.

“Babai im erdhi në Greqi në vitin 1997. Një vit më vonë linda unë. Ai erdhi vetëm për të rregulluar dokumentet dhe gjërat e tjera. Pastaj erdha unë, motra dhe mamaja. Tani kam kartë identeti greke, kam bërë shërbimin ushtarak, i kam shërbyer atdheut dhe kam votuar 2 herë”, thotë Daniel Nurka.

Aktori me origjinë shqiptare flet edhe për burokracitë në shtetin grek në lidhje me emigrantët shqiptarë si dhe për faktin që nuk ka pse të jetë i dyzuar për të shprehur mendimin e tij.

“Ekziston një burokraci në Greqi. Një miku im me origjinë shqiptare, është lindur këtu, është rritur këtu dhe është shkolluar këtu. Ai ka shkuar në Shqipëri vetëm 3 herë dhe ende nuk ka dokumente. Ekziston një burokraci e madhe. Përderisa kam jetuar dhe jam rritur këtu, përse nuk duhet që unë të shpreh mendimin tim për çështje sociale apo çdo gjë tjetër”, shprehet aktori.

Daniel Nurka përmendi edhe pjesën e edukimit në shtetin grek, ku theksoi se vitet e para të shkollës nuk kanë qenë dhe aq të vështira për të pasi në klasë ka patur shokë të mirë.

Arben Gashi, një 30-vjeçar me banim në Gjermani ka humbur.

Gashi ishte duke udhëtuar nga Italia në Gjermani me autobus kur humbi kontaktet me familjarët. Për herë të fundit ai është parë në Pragë, Çeki dhe që prej këtij momenti, familjarët e tij nuk dinë asgjë për fatin e tij.

Ata e kanë denoncuar rastin në polici, por që prej një jave nuk kanë mundur ta gjejnë. 30-vjeçari është person me aftësi të kufizuara, prandaj kërkohet edhe ndihma e shqiptarëve.

Kushdo që mund ta ketë parë ose ka informacione për vendndodhjen e tij, mund të kontaktojë familjen Gashi në numrat e mëposhtëm:

+358442396546 +491759311506

Mesazhi i kushëririt të tij:

Mirmëngjes j.o.q. E kam nje kerkes nga zëmra Nje kusheri i imi ka humbur mbase ishe duke udhëtuar me autobus nga italia per ne gjermani… Dje para nje jave ka ndodhur ky rast. Policija ështe lajmeruar por nuk e gjëjne dot. Hera e fundit qe eksn par ishte ne Qeki. Tash me shpresoj qe te kemi ndoshta me ndihmen e popullit shqipetar me shum suksese qe ta gjejme Arbenin. Faleminderit per vemendjen tuaj. Ju uroj tju shkofte e mbara dhe tkeni suksese tpafundshme

Ervis Rapo, kryeplaku i fshatit Rehovë në Korçë, është marrë i pandehur dhe dërguar në gjyq, pasi ka kryer marrëdhënie seksuale me një vajzë me të meta mendore.

Ngjarja e rëndë u regjistrua në muajin Prill 2023, ndërsa tashmë ndaj Ervis Rrapos është ngritur akuza e “Kryerjes së marrëdhënies seksuale pa dëshirë me persona të pazotë dhe të pambrojtur”.

Sipas dosjes hetimore i riu rezulton të jetë kapur në flagrancë nga babai i vajzës, i cili më pas i është drejtuar policisë duke depozituar kallëzim penal, kundër kryeplakut të fshatit.

Ditën e ndodhjes së ngjarjes në mëngjesin e 8 Prillit, Rapo, ndodhej në qytetin e Korçës.

Ndërsa në orët e drekës, së kësaj dite kryeplaku Ervis Rapo, është kapur nga babai i vajzës, teksa abuzonte seksualisht me B.G, brenda në shtëpinë e saj.

Sipas babait të vajzës, në datën 8 prill, ai është kthyer në banesën e tij, teksa kishte mbaruar punët e përditshme në fshat. Në banesë ndodhej vetëm vajza.

Kur ka hyrë në korridorin e shtëpisë, ka vënë re se çdo gjë ishte rrëmujë dhe në një cep ndodhej vajza e tij.

Sipër saj ishte kryeplaku i fshatit Rehovë, Ervis Rapo, i cili ndodhej i zhveshur lakuriq dhe ja kishte zënë gojën duke kryer marrëdhënie sek suale.

Të njëjtët dëshmi ka dhënë dhe vajza, e cila është marrë në pyetje në prani të punonjësve socialë dhe policisë.

Ndërsa kryeplaku Rapo, ka mohuar implikimin e tij në këtë rast përdhunimi, duke treguar në polici se gjithçka është një hakmarrje personale e babait të vajzës.

Rapo, ka mohuar dëshmitë e tyre, duke pretenduar se gjithçka është kryer në shenjë hakmarrje, pasi herë pas here ai ka pasur konflikt me S. G.

“…kam pasur disa herë konflikte me babain e vajzës dhe në datën 8 prill, S. ka shkuar në banesën e tij, rreth orës 19:00 dhe ka takuar babain tim, duke i thënë se djali jot më ka ngacmuar vajzën sot dhe në këtë kohë kam dalë unë dhe ka debatuar mbi këtë pjesë. Më pas nuk kam pasur asnjë lidhje me vajzën e tij…” – është shprehur Ervis Rrapo.

Por pas këtij debati, Ervis Rapon, e ka marrë në telefon, A.P., i cili është administrator i njësisë administrative, Vithkuq, duke i thënë që e ka telefonuar S. G, dhe i kishte pohuar se “…kryeplaku i fshatit me ngacmon çupën…”.

Por Ervis Rapo, i është kthyer A.P., se ky fakt nuk është i vërtetë dhe se ai po trillon.

Rapo shton se B.G dhe babai i saj S. kanë trilluar për shkak se ai ka pasur disa konflikte me këtë shtetas, mbi bagëtitë dhe ujin e pijshëm që furnizon fshatit. Ujë në të cilin, S., kishte bërë ndërhyrje të pa autorizuara.

Pavarësisht këtyre pretendimeve, prokuroria e Korçës ka marrë të pandehur kryeplakun Rapo dhe pritet që në ditët në vijim të zhvillohen seancat e para gjyqësore kundër tij.