Ardjas Markati, sot një kuzhinier i njohur në Shkodër, por me një t kaluar të trishtë. I riu me prindër gjallë, por është rritur jetim në Shkodër. Ardjasi ka rrëfyer në “Vizioni i Pasdites” të moderatores Brikena Prifti në Vizion Plus, ka rrëfyer jetën e tij të vështirë.
Edhe pse banesa e babit ka qenë shumë pranë “Shtëpisë së Fëmijës”, Ardjasi nuk e ka njohur. Ai tregoi se kur ka tentuar ta kontaktojë është refuzuar.
Ardjasi rrëfeu gjithashtu se vetëm kur ai filloi të bëhej i njohur, babai kërkoi që ta njohë, por këtë herë ishte ai që nuk e pranoi.
Pjesë nga biseda:
Brikena Prifti: Çfarë ndodhi kur nuk të pranoi babai?
Ardjas Markati: Kur nuk më pranoi në shtëpi, vazhdova rrugën time.
Brikena Prifti: Ti jetoje në shtëpinë e fëmijës, ndërkohë që babai jetonte në Shkodër,. E njihje më parë babain tënd?
Ardjas Markati: Jo nuk e njihja.
Brikena Prifti: Si ka qenë momenti i parë.
Ardjas Markati: Kisha pak shpresë se do më pranonte, por kur ma mbylli para syve, vazhdova përpara rrugëtimin tim.
Brikena Prifti: Si u ndjeve në momentin e parë kur e takove babin tënd?
Ardjas Markati: Nuk e kam takuar, por vetëm e kam parë në foto, ai nuk pranoi. Drejt suksesit tim, ai më pranoi por unë nuk e pranoj.
Brikena Prifti: Ai ka dashur të të kontaktojë dhe ti nuk pranove?
Ardjas Markati: Po, nuk pranova.
Brikena Prifti: Si ka qenë kjo pjesë?
Ardjas Markati: Pasi unë vazhdova të bëhesha i njohur.
Brikena Prifti: Ai vazhdojë të të kontaktojë kur ti ece përpara?
Ardjas Markati: Po, unë mendoj se ka qenë për interes.
Brikena Prifti: Cili ka qenë interesi i tij?
Ardjas Markati: Kur punon shumë ,dhe leku vjen vetë, ai vjen pas lekut. Unë nuk jam as i pasur e as i varfër, nuk kam më nevojë për familjen, kam jeten time.
Brikena Prifti: Ke menduar ndonjëherë se do të doje ta takoje?
Ardjas Markati: Jo, e kam mbyllur atë pjesë.
Brikena Prifti: Si ka qenë jeta jote në Shtëpinë e Fëmijës?
Ardjas Markati: Ka pas bullizime, ka patur argëtime.
Brikena Prifti: Cili ka qenë momenti më i bukur?
Ardjas Markati: Kur luanim.
Brikena Prifti: Po moment të vështirë?
Ardjas Markati: Edukatoret para se t’i kapte shteti na rrihnin.
Brikena Prifti: Edhe ju dhunonin?
Ardjas Markati: Po.
Brikena Prifti: Ka patur edukatore të mira?
Ardjas Markati: Kur u ndërrua ligji, argëtohesha. Por sërish kisha frikë, pasi isha i traumatizuar.
Ditën e djeshme Tajvani është “shkundur” nga një tërmet i fortë 7.4 Rihter ku humbën jetën 9 persona dhe u plagosën dhjetëra të tjerë. Nga tërmeti i fortë qindra ndërsa nuk i përballuan lëkundjet dhe u shembën, Ndërkohë vëmëndje të madhe ka marrë një ndërtesë specifike në Tajvan ajo e “Taipei 101” e cila është një qiellgërvishtës në qendër të kryeqytetit.
Ndërtesa 509 metra e lartë ka një strukturë të veçantë brenda saj që redukton lëkundjen e saj me 40% gjatë tërmeteve, por edhe në ditët me erëra të forta. Struktura është një top çeliku me peshë 660 tonë që është pezulluar brenda ndërtesës, në katin e 92-të, si një lavjerrës. Sa herë që ndërtesa lëviz në një drejtim, topi i çelikut lëviz në drejtim të kundërt dhe kështu ruan ekuilibrin e përgjithshëm të ndërtesës, transmeton Daily Mail. Në këtë mënyrë rrokaqiejt lëkundet, por nuk mund të rrëzohet.
Ky është një “sistem amortizimi pasiv”, që do të thotë se funksionon pa asnjë forcë apo kontroll të jashtëm, vetëm gravitetin dhe lëvizjen e ndërtesës. Ndërkohë, pistonët hidraulikë nën sferën masive thithin dhe shpërndajnë energjinë si nxehtësi.
Siç shpjegon për Dail Mail, Dr Agathoklis Giaralis, një profesor i dinamikës strukturore në qytetin e Londrës, topi prej çeliku i “Taipei 101” funksionon në një mënyrë të ngjashme me mënyrën se si funksionojnë amortizatorët në suspensionet e makinave.
Rrokaqiejt moderne janë ndërtuar për të qenë fleksibël, veçanërisht ato në zonat e tërmeteve si Tajvani, shpjegon për Daily Mail profesor Anthony Darby i Universitetit të Bath. Materialet nga të cilat janë bërë janë elastike, domethënë, ato shtrihen ose tkurren sipas ngarkesave në ndryshim që aplikohen në to.
Sasia e deformimit në një element të vetëm si një rreze është shumë e vogël, por kur shtohet për të gjithë ndërtesën e lartë, ato mund të çojnë në lëvizje të konsiderueshme anësore. Këto lëvizje nuk janë të rrezikshme për vetë strukturën, por, nëse janë të tepërta, mund të shkaktojnë shqetësim tek banorët.
Ndërtimi i rrokaqiellit filloi në vitin 1999 dhe përfundoi para Vitit të Ri 2004, kur u hap për publikun. Dizajni i ndërtesës ngjan me një kërcell bambuje që ngrihet lart në tetë seksione. Në çdo kat u vendosën trarë mbështetës prej çeliku, duke filluar nga bërthama e ndërtesës dhe duke përfunduar në kolonat e jashtme të saj, për të rritur ngurtësinë e kullës.
Edhe pse në ndërtesat e tjera mekanizmat e tërmeteve janë të padukshëm, në “Taipei 101” është një atraksion turistik për vizitorët nga kati i 88-të deri në katin e 92-të.
Një influencere meksikane dhe i dashuri i saj u qëlluan për vdekje jashtë një palestre në Meksikë. Kamerat e sigurisë kapën një person të armatosur që hap zjarr ndaj çiftit të cilët po hipnin në makinë.
Influencerja, e quajtur Vielka Pulido dhe partneri i saj, Joel Abraham Chavez, mbetën të vrarë në vend. Policia në qytetin meksikan të Pueblas dyshon se i dashuri i Vielka, 21 vjeç, mund të ketë qenë objektivi i synuar.
Ngjarja ka ndodhur mëngjesin e djeshëm jashtë një palestre të quajtur Beats Fitness Center në lagjen Santa Cruz Buenavista.
PERËNDIA HEFEST, ME ORIGJINË PELLAZGE, I LIDHUR E NGUSHTË ME KULTET E MISTERIT. NGA E NJËJTA HAPËSIRË PELLAZGJIKE ERDHI EDHE KHARISI, BASHKËSHORTJA E HEFESTIT. HYJNESHAT KHARITE [“HIRET”, SHQIP] STOLISËN PANDORËN ME GJERDAN ARI. . . GREKËT MORËN KAQ SHUMË PERËNDI NGA POPULLSIA PARAGREKE PELLAZGO ILIRO ARBËRORE
Megjithatë, Hefesti, i takon një periudhe shumë më të hershme në kohë, asaj anatoliane, të përpunimit të metaleve, në epokën e hershme të bronzit. Si ndodhi që Hefesti, një perëndi me origjinë Lemniane, filloi të adhurohej në Athinë? Legjendat e lashtë i përgjigjen gjithashtu kësaj pyetjeje. Tukididi raporton se Lemnosi dhe Atika, dikur ishin kolonizuara nga i njëjti popull, i njohur si Pellazgët ose Tirrenët. Herodoti përmend konfliktet midis athinasve dhe pellazgëve, të cilët u dëbuan nga Atika në Lemnos pas pushtimit të Lemnosit nga Miltiadhi. Prandaj, kulti, në të dy këto vende, duhet të gjurmohet tek e njëjta popullsi paragreke, te pellazgët, nga të cilët grekët morën kaq shumë perëndi. Nga e njëjta hapësirë pellazgjike erdhi edhe Kharisi, bashkëshortja e Hefestit. Siç tregohet në kapitullin për Afërditën, Kharitet (Hiret), gjurmët e të cilave Herodoti i gjeti te pellazgët, ishin hyjnesha Afrodiziane, të popullsisë vendase paragreke. Kharis thekson magjinë dhe bukurinë e punës së burrit të saj; në “Veprat dhe Ditët” e Hesiodit, ritet Kharitet stolisin Pandorën me gjerdan ari. Së fundi, në favor të origjinës pellazge të perëndisë [Hefest] flet edhe marrëdhënia e ngushtë e Hefestit me kultet e misterit.
Marr nga FB: @Thënie për shqiptarët
Erika Simon (1927 – 2019) ishte një studiuese gjermane e arkeologjisë klasike dhe profesore emeritus e Universitetit të Würzburgut.
Siç dihet, në disa zona të Peloponezit (Corinthia, Argolida, Arkadia, Laconia, Messinia, Ilia, Achaia), por edhe në ishujt e Argosaronikos, ka shumë vendbanime urbane, shumica e të cilave janë pranë zonat më pjellore dhe më të kultivuara të këtyre zonave.
Disa “studiues” apo “historianë” neoluministe, duke u përpjekur të justifikojnë praninë e arvanitasve në këtë zonë, nxituan t’i etiketojnë si epilidë, të shpërngulur në Peloponez, gjatë mesjetës.
Sigurisht, gjatë mesjetës disa arvanitas u vendosën në Peloponez dhe konkretisht në zonën e Mystras, por 10.000 arvanitasit që, siç përmendet në burime, u vendosën atje nga paleologu, nuk mund të justifikojnë numrin e madh të arvanitëve që ekzistojnë. sot në Pelponnese (dhe në ishujt e Argosaronit), të cilit numër (të ekzistuesve), duhet t’i shtojmë edhe ata që ikën në veri të Italisë pas pushtimit të osmanëve (p.sh. banorët e zonave të Metonit. dhe Koroni), por edhe ata që u dëbuan gjatë revolucionit të ’21 d.m.th. laliotët myslimanë të Ilisë, arvanitasit myslimanë të Manit dhe. a. !!!
Pra, e vërteta është ndryshe, dhe sipas dëshmive ekzistuese, rezulton se arvanitasit e Peloponezit, nuk janë epidemikë në këtë zonë, por janë banorë autoktonë të saj. Kjo vërtetohet dhe vërtetohet nga:
1. Fakti që emrat e vendeve të Peloponezit janë “Parnonas”, “Sparta”, “Laconia”, “Mani”, “Elia”, “Patras”, “Corinthos”, “Morias” etj (që ka ekzistuar para shek. Mesjeta në këtë zonë) interpretohen (të gjitha) vetëm në gjuhën urbane.
2. Fakti që gjatë periudhës romake Peloponezi bënte pjesë në “Provincën e Ilirisë”, por edhe në vitet e para të periudhës bizantine bënte pjesë në “Provincën e Ilirisë Lindore”, e cila kishte bazën në Korint. Pra a ka mundësi që “krahinat ilire” të mos kenë pasur “ilirë”? Prandaj, këto shifra, pra “emrat e vendeve” dhe “integrimi qeveritar” i rajonit, gjatë periudhës romake dhe bizantine, janë dëshmitarët e rremë të “autonomisë” së arvanitasve të Peloponezit !
“Pini ujë ku kali pi. Kali nuk do të pijë kurrë uje te piste .
Vendoseni shtratin tuaj ku macja fle në mënyrë të qetë. Hani fruta ku krimbi ndalon. Zgjidhni kërpudha që kanë mizë. Mbillni një pemë aty ku gërmon urithi. Krijoni një shtëpi aty ku shikoni një gjarpër. Gërmoni një pus ku zogjtë aty shkrryhen ne pluher në vapë. Shkoni në shtrat dhe ngrihuni me pulat, do të keni një perspektivë të artë për ditën. Nëse hani më shumë jeshile, do të keni këmbë të forta dhe një zemër të qëndrueshme si të luanit. Ju shpesh shikoni në qiell dhe mendimet tuaja do të jenë të qarta dhe të lehta. Jini më të qetë se sa të flisni dhe heshtja do të vijë në shpirtin tuaj dhe mendja juaj do të jetë e qetë dhe e qetë! “
Thonë se gjuha pellazgjike nuk ekzistonte (gënjejnë).
Thonë se prejardhjen e shqiptarëve nga pellazgët e shpikën Rilindasit (gënjejnë).
Thonë se pellazgjishtja nuk ishte gjuhë indoeuropiane (gënjejnë).
Thonë se greqishtja nuk ka huazuar fjalë nga pellazgjishtja paragreke (gënjejnë).
Por… studimet që thonë të kundërtat e këtyre pak tentativave të përmendura, që hidhen në qarkullim për të shuar konceptin e lidhjes së shqipes (si një gjuhë shumë e lashtë indoeuropiane – shkencërisht e vërtetuar) me pellazgjishten, do arrijnë ta vërtetojnë një ditë qartësisht këtë lidhje.
Sepse shqipja ishte gjuha paragreke e cila flitej në këtë hapësirë, qysh para ngjizjes së gjuhës greke. Studimi i mëposhtëm trajton pikërisht këtë linjë logjike: fjalët e fjalorit grek që u huazuan nga një gjuhë paragreke, pellazgjikja, e që etimologjia e tyre nuk shpjegohet dot në greqisht.
A. J. VAN WINDEKENS.
PELLAZGJIKJA.
STUDIM MBI NJË GJUHË INDOEUROPIANE PARAHELENIKE.
(Louvain, Publications Universitaires, 1952)
Ka një hipotezë të pranuar përgjithësisht se një numër elementësh jogrekë, të fjalorit grek, datojnë që nga koha kur fiset helene hynë për herë të parë në zonën e Egjeut dhe filluan të huazojnë tipare të kulturës nga populli që ata gjetën të vendosur tashmë atje. Gjysmë shekulli më parë, studiuesit folën për një gjuhë “mesdhetare” paragreke, jo greke, nga e cila grekët supozohej të kishin përfituar fjalët θάλασσα, λαβύρινθος, πλίνθος [thálassa, lavýrinthos, plínthos / det, labirint, tulla] dhe shumë fjalë të tjera. Kohët e fundit, janë gjetur etimologjitë indoeuropiane për një numër fjalësh të supozuara “mesdhetare” dhe ka pasur disa teorizime për një gjuhë protoindoeuropiane që mund të jetë folur nga grupe të caktuara në Greqi, përpara se të vinin grekët. Madje, ekstremistët kanë arritur deri në mohimin e ekzistencës së një gjuhe “mesdhetare” dhe kanë këmbëngulur se i vetmi paraardhës i greqishtes në Greqi ishte një gjuhë indoeuropiane.
Tani, “mesdhetarja” mund të rezultojë të jetë një gjuhë mitike, por përpara se hipoteza indoeuropiane në formën e saj më radikale të pranohet, do të jetë e nevojshme të gjendet një vend për Eteo-qiprioten dhe gjuhën e çuditshme të Praisosit në Kretë, dhe “Minoikja” duhet të identifikohet (ose më mirë, dy gjuhët e ndryshme, njëra prej të cilave qëndron në themel të Linearit A dhe tjetra të Linearit B.
Për fat të mirë, profesori A. J. Van Windekens, autori i monografisë që shqyrtohet këtu, nuk është ekstremist. Eseja e tij mbi “pellazgjishten”, një gjuhë hipotetike parahelenike indoeuropiane, është jashtëzakonisht e ndjeshme dhe shumë bindëse. Metoda e tij ka qenë përzgjedhja nga fjalori greqisht I një numri të kufizuar fjalësh për të cilat nuk ka asnjë etimologji të dukshme. Falë një studimi dhe një analize të kujdesshme të këtyre fjalëve, ka qenë e mundur të dallohen modele të rregullta të ndryshimit fonetik të cilat lejojnë shndërrimin e këtij fjalori të përzgjedhur në forma të dallueshme indoeuropiane. Sipas asaj që ai vetë shkruan: “Kjo vepër ka lindur nga bindja . . . se fjalori grek, faktikisht, përfshin fjalë pa etimologji, ku si prapashtesat ashtu edhe rrënjët e tyre, mund të shpjegohen me indoevropianishten, nëse do të zbatonim rregulla fonetike të ndryshme nga ato që rregullojnë interpretimin etimologjik të fjalëve të vërteta greke.”
Rezultati përfundimtar i këtij procesi mund të ilustrohet me disa shembuj të dukshëm: πηλός [pilós] mund të lidhet me I-E “bel- (baltë); πύργος [pýrgos] dhe Πέργαμος [Pérgamos] me fjalë si “burg”, “berg” dhe I-E *bheregh- (i lartë); τύρσις [týrsis] dhe turris me I-E *derk- dhe δέρκομαι [dérkomai].
Van Windekens arrin në përfundimin se fonetikisht dhe morfologjikisht “pellazgjishtja” ishte një gjuhë me origjinë indoeuropiane. Ai do t’i njihte si fjalë të kësaj gjuhe, fjalët “labyrinth”, “terebinth” dhe të afërta që shfaqin mbaresat -nth si prapashtesa.
Shumë prej fjalëve “pellazge” janë emra kafshësh, bimësh, mineralesh dhe objektesh materiale që grekët do t’i përvetësonin natyrshëm pas mbërritjes së tyre. Ka edhe shumë emra vendesh që ai beson se grekët i kanë marrë nga “pellazgjishtja”. Midis tyre janë Argos, Pergamos, Pindos dhe Olympos.
Lista e fjalëve “pellazge” e Van Windekens-it nuk përfshin të gjitha fjalët që dikur mendohej se ishin me origjinë “mesdhetare”, dhe ai në asnjë moment nuk këmbëngul se asnjë gjuhë tjetër përveç “pellazgjishtes” nuk mund të jetë folur në Greqi përpara se të vinin grekët. Natyrisht, është e mundur, që në fund të fundit, fjalë të tjera “mesdhetare” të mund të shfaqen si “pellazge” ose që etimologji orientale (sumerike, semite, hurriane) të gjenden për të tjerat. Aktualisht, duhet të nxirret përfundimi se, duke përjashtuar disa kundërshtime që gjuhëtarët janë të detyruar të ngrenë, hipoteza e Van Windekens është e arsyeshme. Me pak fat, një ditë mund të zbulojmë se “pellazgjishtja” ekzistonte vërtetë.
Marr nga FB: Thënie për shqiptarët
@followers
Burimi:
American Journal of Philology 1954-04: Volume 75, Issue 2.
American Journal of Philology 1954-04: Vol 75 Iss 2
E pabesueshme! Për sukses në jetë ndonjë nevojitet vetëm fati, siç na tregon ky rast nga Serbia – madje edhe një goditje e rëndomtë e rrufesë.
Mediet regjionale kështu sjellin tregimin nga Arangjellovci në Serbi, ku lisi i familjes Mitrovic, i vjetër mbi njëqind vjet, gjatë motit me bubullima e ka goditur rrufeja.
Dhe, nuk do të ishte kjo fare e parëndomtë sikur ajo që ndodhi vërtetet të mos ishte për kategorinë “besoni a mos besoni:.
I zoti i pronës Marko Mitrovic është nisur me sharrë për ta pastruar terrenin pas rrëzimit të lisit.
Duke e prerë trungun ka mbetur i nemitur. Brenda tij gjendej – një qyp me duketë!
“Dola me sharrë dhe nisa t’i pres degët, pastaj në rrënjë pashë diçka të çuditshme.
E hoqa dheun dhe pashë vetë qypin përplot dukate”, i ka thënë Marko Mitrovic portalit lokal.
Pasi i kanë numëruar, kanë konstatuar se kishte mbi dy mijë dukatë, vlera e të cilëve është 300 mijë euro. Se si kanë arritur aty, askush nuk e ka të qartë.
Gjatë rinkostruksionit të një rruge në lagjen Kastrit të Fierit, punonjësit e kompanisë që po kryen punimet, kanë evidentuar disa grá nata në një bunker.
Bunker ky i cili pritej të prishej për t’i bërë të mundur zhvillimin e projektit infrastrukturor.
Mendohet se në bunker mund të ndodhen edhe gjera të tjera ndaj pritet ardhja e specialistëve
për të bërë të mundur demontimin dhe heqjen e tyre.
