Pas disa viteve martesë burri më ndërroj jetë dhe une mbeta me katër fëmijët i mi të vegjël dhe isha shumë e mërzitur sidomos për fëmijët e mij të vegjël.
Mbeta pa burrë dhe askush nuk me kërkonte për grua, kështu që i vetmi që më kërkoi për grua ishte vjehrri im, që ishte babai biologjik i ish burrit tim.
Herën e parë e refuzova, por herën e dytë u dorëzova sepse nuk shihja rrugë tjetër për ti mbajtur fëmijet.
U martova me vjehrrin tim për shkak të penzionit të tij që e ka të lartë dhe shkaku i fëmijëve, por me kalimin e ditëve ndryshuan gjërat.
Vitin e kaluar edhe vjehrri mbeti pa grua pasi që vjehrra ndërroj jetë dhe këtu edhe ndryshoj e gjithë jeta ime. Vjehrri më kërkonte që të flinim bashk dhe në fillim nuk pranova,
por pasi u mendova mirë dhe ai më thoshte disa fjalë që jepnin ta kuptoj se ai nuk do të kujdeset për fëmijët, atëhere edhe pranova të flija me vjehrrin tim.
Pesë vite une nuk kisha mardhënje me ndonjë burrë dhe me vjehrrin e bëmë një marrëveshje që ne të bënim marrdhënje kohë pas kohe,,,
sa herë që na paraqitet nevoja e neve dyve dhe kështu që ti plotësojmë nevojat e tona njerëzore.
Ndoshta kjo edhe ju duket e gërditshme, por mendimi im është se më e drejtë është që ne ti plotsojmë nevojat në shtrat e mos ti tupëroj
fëmijët e mij duke bërë marrdhanje me burrat e fshatit dhe të hapen fjalë nëpër fshat se nëna e tyre po bën gjëra të turpshme.
Këtë askush nuk e ka të njohur dhe kjo mbetet vetëm mes meje dhe vjehrrit tim dhe e pranoj se shumë prej juve mund edhe ta komentoni ashtu si ju e mendoni.