Month: October 2024

Antonela dhe Mariela Berisha, vijojnë të mbeten në arrati këtu e 2 muaj që nga sulmi brutal që i bënë influenceres Klea Prenga në një lokal të kryeqytetit, të cilën e goditën me shishe qelqi në fytyrë. Që prej fillimit të gushtit, nuk dihet asgjë për fatin e dy motrave, duke u bërë dy nga emrat më të kërkuar nga policia.

Teksa konflikti, këtë herë virtual, vijon mes palëve, duket se dy motrat janë arratisur në drejtim të Dubait. Në TikTok, persona të afërt me Antonelën dhe Marielën kanë bërë me dije, se pas ngjarjes në një nga lokalet e Tiranës, motrat janë larguar menjëherë, duke marrë me vete edhe djalin e vogël të Marielës. Në fakt, të shpeshta kanë qenë rastet kur në rrjet është përfolur se të dyja motrat janë larguar menjëherë nga vendi dhe tashmë janë strehuar në Dubai.

Një gjë të tillë e konfirmojnë edhe miqtë e afërt të dy motrave, duke bërë me dije se ndonëse në arrati, të dyja vazhdojnë të mbajnë kontakt me miqtë dhe bashkëpunëtorët në Shqipëri. Që nga fillimi i gushtit, ku Antonela dhe e motra u shpallën në kërkim, policia nuk ka reaguar në lidhje me ecurinë e hetimeve apo rreth vendndodhjes së tyre.

Por përtej kësaj, një përplasje në rrjete sociale ka nisur midis 24-vjeçares dhe nënës së motrave Berisha, ditët e fundit. Klea Prenga, ka publikuar një koment të Donika Marashit, i bërë më 8 gusht, kur dhe ka denoncuar publikisht sulmin brutal të ish-konkurrentes së “Përputhen” dhe motrës së saj ndaj 24- vjeçares.

Klea Prega në atë postim pretendoi se nuk i njihte motrat Berisha, ndërsa nëna e tyre i komentoi: “Sa mirë po e njihke moj zogu, i njeh mirë se ke qenë edhe ti me motrën tënde në Dubai… po t’u them ju unë, jeni … të shtrenjta 500 euro nata”, por ky koment sipas 24-vjeçares është fshirë pas pak minutash.

Reagimi i Klea Prengës vjen pas një postimi në InstaStory të nënës së ish-banores së “Big Brother Vip” dhe ish-konkurrentes së Për’Puthen, e cila shkroi: “Distancohemi publikisht nga çdo adresë që është hapur për të denigruar, gjithashtu, dhe palën tjetër: Personi që po mundohet të përfitojë nga situata do ndiqet penalisht nga shteti italian. Faleminderit”.

Por, Klea Prenga e akuzon se ka hapur dhjetëra profile të rreme në TikTok duke postuar komente fyese dhe denigruese ndaj saj. Ajo shton se nga këto profile të rreme janë postuar edhe imazheve të familjarve të saj.

“Marr shkak të bëj këtë postim pasi mamaja e dy personave që kryen sulmin brutal ndaj meje ka vendosur të postojë në Instagram story një deklaratë ku përmend faktin që distancohet publikisht nga çdo adresë që është hapur për të denigruat palën tjetër që jam unë. Kjo e njëjta person, në momentin kur unë publikova fotot e plagëve pas sulmit, ishte një ndër komentueset e para, koment të cilin e fshiu brenda 5 minutash. Ajo përdori një gjuhë të degjeneruar dhe të pahijshme kundër meje dhe motrës time, duke vërtetuar se fjalët dhe veprimet e saj janë krejt të ndryshme nga ajo që pretendon publikisht. Po i rikujtoj zonjës komentin e saj dhe fjalorin e përdorur me foton më poshtë. Prej disa javësh, jam përballur me dhjetëra profile të rreme në Tik Tok të hapura nga i njëjti person, të cilat postojnë komente fyese dhe denigruese ndaj meje në mënyrën më të ulët të mundshme.

Për më tepër, janë postuar edhe foto të familjarëve të mi. Unë qëndroj gjithmonë e hapur dhe e sinqertë përballë publikut, pa u fshehur pas identiteteve të rreme. Ndryshe nga disa njerëz, unë nuk përdor fjalë të ulëta apo komente fyese për t’u mbrojtur apo për të sulmuar dikë tjetër. E vërteta ime është publike dhe e qartë për këdo që ka parë dhe do të shohë faktet. Drejtësia dhe e vërteta gjithmonë dalin në dritë, pavarësisht se sa kohë mund të marrë”, shkruan 24-vjeçarja.

Pas ngjarjes, Panorama raportoi se para disa muajsh motra e Antonelës është ndarë nga partneri me të cilin ka edhe një djalë. Mariela duket se nuk e ka pranuar këtë ndarje dhe prej disa kohësh vijon të kontaktojë me vajza, për të cilat dyshon se partneri e ka tradhtuar. E njëjta gjë ka ndodhur edhe me Klean, e cila është dhunuar pikërisht se dy motrat dyshonin se ishte shkaku i ndarjes së Marielës nga partneri i saj.

Djali në fjalë është një emër i njohur në qarqet e biznesit në Tiranës, si dhe të shumta i ka pasur historitë e dashurisë edhe me vajzat e famshme. Por prej më shumë sesa një viti dukej sikur kishte krijuar familje dhe ishte larguar nga fama e djaloshit që merrej me vajza të njohura. Të paktën deri para pak muajsh, ku dhe raporti i tij me motrën e ish-banores së “Big Brother” ka përfunduar. Kjo e fundit, të shumta i ka pasur skenat edhe në ambiente të tjera, duke mos pranuar kështu ndarjen nga partneri./panoramaplus

Një studim mbi qelizat e mëlçisë i kryer nga studiuesit e institutit ”Enea” ka zbuluar potencialin antitumor të lajthive.

Falë pranisë së biomolekulave aktive të afta për të vrarë qelizat tumorale in vitro, ekstrakti favorizon rivendosjen e kushteve normale të rritjes së indit të mëlçisë.

Zbulimi, i publikuar në revistën ”Natural Product Research”, sipas studiuesve, mund të hapë rrugën për zhvillime terapeutike dhe parandaluese në luftën kundër kancerit të mëlçisë.

Provat shkencore identifikojnë ndryshimin në përmbajtjen ndërqelizore të dy molekulave të vogla të ARN-së si një nga çelësat për të kuptuar vetitë antitumorale të disa ilaçeve onkologjike.

”Në indin e sëmurë, niveli ndërqelizor i dy mikroARN-ve ulet në krahasim me homologun e shëndetshëm, duke shkaktuar përhapjen e neoplazmës”, shpjegon Barbara Benassi nga divizioni i Bioteknologjisë e cila kreu studimin në bashkëpunim me Maria Pierdomenico.

“Rivendosja e dy mikroARN-ve në nivele normale është një nga strategjitë e mundshme të përdorura nga ilaçet e reja për të reduktuar përparimin e tumorit. Në të njëjtën kohë ajo mban nën kontroll integritetin e tyre ndërqelizor, duke parandaluar zvogëlimin e tyre gjatë jetës. një strategji e mundshme parandalimi drejt shndërrimit në neoplazi”, shton Benassi.

Rezultatet tregojnë se ekstrakti tradicional i lajthisë nga zona e Viterbos është në gjendje të stimulojë ndjeshëm nivelin ndërqelizor të dy molekulave të mikroRNA në qelizat e tumorit të mëlçisë, duke penguar përhapjen e tyre dhe duke shkaktuar vdekjen e tyre të mëvonshme in vitro.

Hapi tjetër do të jetë identifikimi i biomolekulave përgjegjëse për këtë efekt citotoksik kundër qelizave tumorale.

Tashmë janë identifikuar kandidatë të mundshëm, pra disa substanca që rrjedhin nga acidi kafeik dhe katekinat, prej të cilave ekstrakti i lajthisë është i pasur.

”Është e nevojshme të kryhen hetime të mëtejshme për të vërtetuar efikasitetin e mundshëm të adjuvantëve terapeutikë”, përfundon Benassi.

Pjesë të Antarktidës po bëhen të gjelbra me një ritëm alarmant pasi rajoni është përfshirë nga ngjarje ekstreme të nxehtësisë, sipas një studimi të ri, duke shkaktuar shqetësime për ndryshimin e peizazhit në këtë kontinent të gjerë.

Shkencëtarët përdorën imazhe satelitore dhe të dhëna për të analizuar nivelet e vegjetacionit në Gadishullin Antarktik që është ngrohur shumë më shpejt se mesatarja globale.

Ata zbuluan se jeta e bimëve – kryesisht myshqet – ishte rritur në këtë mjedis të ashpër më shumë se 10 herë gjatë katër dekadave të fundit, sipas studimit të shkencëtarëve në universitetet e Exeter dhe Hertfordshire në Angli, dhe Anketa Britanike e Antarktikut, botuar të premten në revista Nature Geoscience./ CNN

Galeoni spanjoll “San José”, i quajtur anija më e vlefshme në botë, u fundos nga britanikët në brigjet e Kolumbisë më shumë se 300 vjet më parë. Ajo po transportonte ar, argjend dhe smerald me vlerë rreth 18 miliardë dollarë dhe debati i nxehtë se kush e zotëron në të vërtetë thesarin në fjalë dhe çfarë duhet bërë me rrënojat vazhdon edhe sot.

Të drejtën e anijes pretendojnë edhe Spanja dhe Kolumbia, si dhe një kompani amerikane e shpëtimit, por edhe grupe indigjene në Amerikën e Jugut. Pas përplasjeve gjyqësore në Kolumbi dhe SHBA, çështja tani ka përfunduar para Gjykatës së Përhershme të Arbitrazhit në Hagë.

Qeveria kolumbiane dëshiron të ekspozojë mbetjet e anijes në një muze, por arkeologët besojnë se rrënojat duhet të lihen aty ku është. Historianët detarë thonë se “San José” është një varrezë (rreth 600 njerëz vdiqën në fundosje) dhe se duhet respektuar si e tillë.

“Unë nuk shoh një rrugëdalje të lehtë nga kjo rrëmujë. Shteti spanjoll, qeveria kolumbiane, grupe të ndryshme indigjene, gjuetarë thesari… Nuk mendoj se ka një zgjidhje që kënaq të gjitha palët”, tha Carla Rahn Phillips, një historiane dhe autore e një libri mbi “San José”.

Anija e përmendur u mbyt në vitin 1708 ndërsa lundronte nga Panamaja e sotme për në qytetin port të Kartagjenës në Kolumbi. Prej aty ai duhej të kalonte Atlantikun deri në Spanjë. Por u kap nga një luftanije britanike. Britanikët, të cilët atëherë ishin në luftë me spanjollët, në të vërtetë donin të kapnin anijen dhe thesarin e saj, por gabimisht hodhën një top dhe goditën depon e barutit në anije. Ajo shpërtheu dhe u fundos në vetëm pak minuta, shkruan BBC.

Anija shtrihej në shtratin e detit deri në vitet 1980, kur u gjet nga një kompani amerikane e shpëtimit, Glocca Mora. Ata u përpoqën të bindin kolumbianët që të hyjnë në një partneritet për të mbledhur thesarin dhe për të ndarë fitimet, por nuk arritën të bien dakord për ndarjen e aksioneve dhe çështja përfundoi në gjykatë.

Për t’i bërë gjërat edhe më të komplikuara, në vitin 2015 kolumbianët pretenduan se e kishin gjetur anijen në një pjesë tjetër të shtratit të detit dhe besonin se Glocca Mora, e njohur tani si Armada e Kërkimit të Detit, nuk ka asnjë pretendim për të apo për thesarin e saj, i cili përfshin 116 arka çeliku plot smerald dhe 30 milionë monedha ari.

Dhe pastaj është Spanja, e cila beson se “San José” dhe ngarkesat e tij duhet të mbeten pronë shtetërore, ndërsa grupet indigjene nga Bolivia dhe Peruja thonë se edhe ata kanë të drejtë të paktën një pjesë të plaçkës. Ata, nga ana tjetër, pretendojnë se gjatë periudhës koloniale, spanjollët vodhën thesarin nga minierat në Ande.

“Ajo pasuri erdhi nga miniera e Potosit në malësitë e Bolivisë dhe i përket popullit tonë. Kjo është arsyeja pse ne mendojmë se duhet të ngrihet nga fundi i detit dhe të parandalohen gjuetarët e thesarit që ta vjedhin atë,” thotë Samuel Flores, një përfaqësues i Qhara-s, njerëzit të cilit i përkasin një prej grupeve indigjene.

Rahim Moloo, një avokat që përfaqëson Armadën e Kërkimit të Detit, e përshkroi ngarkesën e anijes së fundosur si “thesarin më të madh në historinë njerëzore”.

“San José”, i cili quhet edhe “Grali i shenjtë i anijembytjeve”, është vetëm një nga rreth tre milionë anijet e fundosura në fund të oqeanit. Shpesh është e paqartë se kush i zotëron ato, kush ka të drejtë t’i eksplorojë dhe – nëse ka pasur thesar në bord – kush ka të drejtë ta mbajë atë.

Në vitin 1982, Kombet e Bashkuara miratuan Konventën për të Drejtën e Detit, e cilësuar si “Kushtetuta e Oqeaneve”, por ajo thotë shumë pak për mbytjet e anijeve. Kjo është arsyeja pse OKB-ja miratoi një grup tjetër rregullash në vitin 2001, Konventën e UNESCO-s për Trashëgiminë Kulturore Nënujore. Por shumë vende refuzuan ta ratifikonin atë, përfshirë Kolumbinë dhe SHBA-në.

“Kam frikë se ligji ndërkombëtar nuk ka përgjigje të qarta. Për shumë arkeologë, rrënojat si ‘San José’ duhet të lihen vetëm dhe të eksplorohen ‘in situ’, në fund të oqeanit,” tha Michail Risvas, një avokat në Universitetin e Southampton në MB dhe ekspert për arbitrazhin ndërkombëtar dhe mosmarrëveshjet detare.

Juan Guillermo Martín, një arkeolog detar kolumbian që ka ndjekur nga afër rastin “San José”, beson gjithashtu se rrënojat duhet të mbeten në fund të detit, së bashku me mbetjet njerëzore të rreth 600 anëtarëve të ekuipazhit.

“Thesari është pjesë e kontekstit arkeologjik dhe si i tillë nuk ka asnjë vlerë tregtare. Vlera e tij është rreptësisht shkencore”, përfundoi ai.

Parlamenti Evropian është duke vazhduar procedurat e themelimit të komisioneve, delegacioneve dhe strukturave tjera që janë të domosdoshme për punën e tij.

Mandati i ri i PE-së nisi në verë, pas zgjedhjeve të fundit evropiane që u mbajtën në qershor.

Në kuadër të procesit të konstituimit janë krijuar tashmë edhe delegacionet parlamentare për raporte me vendet jashtë BE-së, me të cilat ekziston një kornizë për bashkëpunim.

Gjatë muajit shtator ka përfunduar procesi i themelimit të delegacioneve përkatëse për raportet me vendet e rajonit të Ballkanit Perëndimor.

Këto delegacione do të jenë përgjegjëse edhe për bashkëpunimin me vendet e këtij rajoni – Kosovën, Shqipërinë, Serbinë, Maqedoninë e Veriut, Malin e Zi dhe Bosnje e Hercegovinën – në kuadër të strukturave të përbashkëta që parashihen me Marrëveshjet e Stabilizim Asocimit (MSA).

MSA parasheh edhe dimensionin parlamentar të bashkëpunimit, andaj themelohen edhe delegacionet e përbashkëta.

Ato përbëhen nga delegacioni i PE-së për raportet me vendin përkatës në njërën anë dhe deputetët nga parlamenti kombëtar i atij vendi në anën tjetër.

Roli i këtyre delegacioneve është që të diskutohet përmbushja e obligimeve nga MSA-ja nga të dyja anët, si dhe avancimi i vendit drejt integrimit në BE.

Parlamenti Evropian ka qenë gjithmonë mbështetës i fuqishëm i avancimit të vendeve të Ballkanit Perëndimor drejt BE-së. Këtë e ka shprehur edhe në deklaratat e përbashkëta të delegacioneve ndërparlamentare, por edhe në raportet dhe rezolutat e miratuara nga vetë ai.

Ndonëse ka pasur disa ndryshime në përbërjen e Parlamentit Evropian në këtë mandat, pasi është rritur numri i deputetëve nga partitë e ekstremit të djathtë, shumica e deputetëve të tashëm janë të bindur se nuk do të ketë zvogëlim të mbështetjes për procesin e zgjerimit e as për vendet e rajonit të Ballkanit Perëndimor.

Ka pasur një interesim mjaft të madh të deputetëve për t’u bërë anëtarë të këtyre delegacioneve, sikur edhe për postet udhëheqëse në to.

Java e fundit e muajit shtator dhe fillimi i muajit tetor u shënuan me një varg takimesh dhe mbledhjesh për t’i zgjedhur kryesuesit e këtyre delegacioneve.

Shef i delegacionit të Parlamentit Evropian për raportet me Kosovën, e po ashtu edhe i delegacionit të përbashkët parlamentar të stabilizim-asociimit, do të jetë deputeti nga Kroacia, Davor Ivo Stier.

Stier ka qenë edhe ministër i Jashtëm i Kroacisë, ndërsa më herët edhe deputet i Parlamentit Evropian.

Me dosjen e Kosovës ai është marrë edhe në Asamblenë Parlamentare të Këshillit të Evropës, ku ka qenë shef i Grupit të Partive Popullore Evropiane.

Në mbledhjen konstituive të delegacionit për Kosovën dhe për Bosnje e Hercegovinën, Davor Ivo Stier ka thënë se i gëzohet bashkëpunimit me partnerët nga Kuvendi i Kosovës në avancimin e këtij vendi në procesin e integrimeve evropiane.

“Në Kosovë, Komisioni Parlamentar i Stabilizim Asociimit ka mbajtur takime të rregullta që nga viti 2016 kur është themeluar. Kemi parë një progres inkurajues në reformat demokratike, zhvillimin ekonomik dhe përpjekjet për ta luftuar korrupsionin. Megjithatë, mbetet një punë e rëndësishme për t’u bërë, sidomos në normalizimin e raporteve mes Kosovës dhe Serbisë, që është kyç për stabilitetin afatgjatë të rajonit”, ka thënë ai.

Për secilin vend të rajonit ekziston një delegacion i posaçëm, ndërsa ai për Kosovën është edhe delegacion për raportet me Bosnje e Hercegovinën.

Deputeti Marco Tarquinio, social-demokrat nga Italia, do të jetë shef i delegacionit për Shqipërinë dhe i delegacionit të përbashkët të MSA-së me Shqipërinë.

Shef i delegacionit për Serbinë do të jetë deputeti konservator nga radhët e Partisë Popullore Evropiane nga Qiproja, Loucas Fourlas.

Thomas Waitz, deputet i Të Gjelbërve nga Austria, është zgjedhur kryesues i delegacionit për raportet me Malin e Zi.

Për Maqedoninë e Veriut, ndërkaq, do të jetë deputeti i Partisë Popullore Evropiane nga Kroacia, Karslo Resler.

Të zgjedhurit në postet e kryesuesve të delegacioneve kanë paralajmëruar se shumë shpejt do t’i nisin kontaktet me kolegët e tyre nga vendet e rajonit të Ballkanit Perëndimor dhe me parlamentet nacionale të këtyre vendeve, në mënyrë që të punojnë së bashku në agjendën e reformave.

Deputetët e Parlamentit Evropian presin nga kolegët e tyre në rajon që të jenë maksimalisht të angazhuar në kryerjen e detyrave të tyre, sepse dimensioni parlamentar është jashtëzakonisht i rëndësishëm për përmbushjen e kushteve për progres në procesin e integrimeve evropiane. Kjo, për faktin se në këtë proces nevojiten shumë reforma ligjore dhe të gjitha ato duhet të kalojnë edhe përmes parlamenteve nacionale.

Tani pritet që në Komisionin e Politikës së Jashtme të ndahen edhe rolet e raportuesve për vendet e rajonit të Ballkanit Perëndimor.

Ata kanë përgjegjësi edhe më të mëdha, sepse i hartojnë dhe negociojnë raportet vjetore për vendet e rajonit, të cilat në fund votohen edhe si rezoluta të Parlamentit Evropian.

Së pari, pritet që grupet kryesore politike të ndajnë mes vete se cilit grup do t’i takojë roli i raportuesit për cilin shtet. Pastaj, grupet do t’i nominojnë kandidatët e tyre.

Në 15 vjetët e fundit, raportuesi për Kosovën ka qenë nga radhët e Të Gjelbërve. Raportuesja e fundit ishte deputetja gjermane, Viola von Cramon – Taubadel.

Të Gjelbërit, sipas burimeve nga Parlamenti Evropian, do të preferonin ta kenë përsëri raportuesin për Kosovën, por meqë ky grupim politik ka shënuar rënie të numrit të përgjithshëm të deputetëve, nuk është ende e sigurt nëse partitë tjera do të pajtohen për një gjë të tillë.

Zgjedhja e raportuesit për Kosovën dhe për vendet e tjera të rajonit të Ballkanit Perëndimor pritet të përfundojë para fundit të muajit tetor./REL

Një vajzë ka zbuluar se e ëma tr adhëton të atin dhe ndihet e shkatë rruar.

Vajza dëshiron t’i thotë gjithçka babait të saj, por frikësohet se shk atërron fam iljen“Nëse mundeni të më jepni një mendim edhe për historinë time.

Jam 39 vjeçe e kam lindur në Korçë.Para pak netësh zb ulova se mami im ja dr edh babit.

Dhe e mësova krejt rastë sisht, sepse mamin e dija ëng jëllin e kësaj toke.

Isha duek fjetur në dhomën time, kur…më del gjumi për të pirë ujë sepse kisha shumë etje.….

Ne jetojmë në Itali dhe babi punon edhe turni i tretë. Atë natë babi nuk ishte në shtëpi, ishte në punë.

Duke ecur nëpër ko.rridor, ishte ora 2 e natës besoj, dëgjoj zërin e mamit, mendova se është kthyer babi dhe nis të afrohem për nga dhoma e tyre.

Kur u afrova kuptova se mami po fl.iste në telefon, e nuk ishte në dhomë siç më dukej mua, por ishte mb.yllur në ban.jo.U afrova dhe dëgjohej gjithçka.….

Një 34 vjeçare beqare thotë se e ka gjetur zgjidhjen kundër vetmisë. Ajo thotë se orën para gjumit e kalon duke gatuar për të varfërit.

Kjo është historia emocionuese e rrëfyer. “Mirëmbrëma të gjithë lexuesve të faqes tuaj. Ju lexoj rregullisht.

Unë jam një 34-vjeçare që jetoj në Athinë. Jeta nuk është treguar e drejtë me mua, por pa hyrë në detaje di t’ju them që unë nuk jam tërhequr kurrë.

Si çdo femër edhe unë kam dashur të krijoj familjen time, por i fejuari më la për një tjetër vite me parë.

Nuk u lidha më kurrë në jetë. Jetoj vetëm sepse prindërit më kanë vdekur prej vitesh tashmë.

Shumë më ftojnë këtu të dal netëve, ose mikeshat e huaja më këshillojnë të chat-oj me njerëz se aty shumë persona sipas tyre kanë njohur partnerët e jetës, por unë nuk mundem.

Netëve unë merrem me gatime. Gatuaj për disa të varfër që jetojnë në zonën ku unë banoj dhe punoj. Kjo gjë më jep kënaqësi.L

E nderuara faqe shof se keni shum shpallje per njoftime dhe pasi ju ndjek rregullisht desha ta sprovoj fatin edhe

une jetoj ne nje vend te vogel ku te gjith njihen dhe dihen un e shkreta mbeta edhe ne moshën 22 vjeçare pa te dashur

Por me then te drenjten as qe kam qen me njeri deri tani qe bej un rendi ashtu ishte si te ngjish nenin e baben

kjo te gjen vëllazëria u martuan dhe jetojn ne shtetit e veta kurse un ende rroj nje dit te me marr dikush qe te largohen mua

ki katund i shpifur dua te shkoj jasht te shof boten zvicwr Gjermani kudo qoftë jam ruajtur per te

vertetin nuk me ka prek mashkull prej te kl ikoni ne rek lam me posht dhe prisni per nji kohe dhe agjensioni do ju kontakt

me numrin tim agjensionikam pritje serioze dhe te me kontaktoni vetëm seriozet ju pershendes dhe pafshim fat te takohemi

Aeroportet shpesh ndihen si vende të huaja me grupet e tyre të rregullave, rregulloreve dhe sigurisht, sekreteve. Vetëm njerëzit që punojnë atje e dinë se si funksionojnë gjërat me të vërtetë.

Më poshtë ju sjellim disa fakte interesante rreth aeroporteve dhe punonjësve të tyre. Dhe tani që ju do t’i njihni këto sekrete të fshehura, stafi i aeroportit mund të mos jetë në gjendje t’i fshehë ato më.

Ata na shohin të zveshur: Shumë prej neve ndihemi keq kur një i huaj na kërkon si një masë paraprake sigurie. Por kur ta gjeni këtë, mendimi juaj për kontrollin e aeroportit do të ndryshojë përgjithmonë.

Në disa aeroporte, ka skanera të posaçëm që detyrojnë një pasagjer të heqë duart lart kur kalon nëpër të. Kjo do të thotë që një punonjës i aeroportit e sheh personin pa rroba, ndërsa ata ecin nëpër skaner.

Ky skaner quhet edhe skaneri i zve/shur. Është e qartë tani që ndonjëherë stafi i aeroportit na njeh shumë më mirë sesa mendonim.

Ata e dinë sa jemi agresiv: Në shumë aeroporte të mëdha, ka kamera të veçanta që ndihmojnë në njoftimin nëse një person është i dehur ose nën ndikimin e dro.gës. Disa kamera madje mund të tregojnë një nivel të caktuar të agresionit.

Kamerat i transmetojnë informatat në një kompjuter dhe në rastet e niveleve të rrezikshme të agresionit (kur një person duket i kuq), personi do të ndalet nga një roje sigurie për një inspektim të detajuar.

Ata kanë qen të kontrollojnë çantat tona: Para se bagazhi juaj të kalojë në avion, ai kalon nëpër pesë nivele sigurie dhe një prej tyre (përveç skanimit të përmbajtjes) përfshin kontrollimin e një qeni të veçantë që mund të gërryej dro.gë ose kimikate të tjera,

Ata e dinë atë që e keni mbajtur në duart tuaja: Ndonjëherë stafi i aeroportit u kërkon udhëtarëve të fshijnë duart mbi një copë pëlhure para se ta futin atë në një makinë të veçantë.

Kjo procedurë duket e frikshme, por në të vërtetë, nuk është. Ju po kontrolloheni nga një makinë që quhet atomizer.

Para fillimit të ditës së punës, punonjësit vendosin mostra të kimikateve të rrezikshme në makinë si dro.ga ose eksplozivë.

Makina “memorizon” erën, dhe në rastin e duarve të një personi që nuhasin diçka si ato kimikate, ai i paralajmëron ata për këtë rrezik.

Kjo është një nga ato histori që kur i dëgjon të thyhet zemra, kjo është historia e Bardhosh Hanaj, ose siç të gjithë e quajnë, gjyshi Bardhi.

Gjyshi Bardhi është 84 vjeç dhe vjen nga fshati Mesaplik i Vlorës. Arsyeja pse është sonte në studio është sepse të gjithë ata që e kanë njohur janë afeksionuar aq shumë me të sa kanë dashur të bëhen bashkëpunëtorët tanë për t’i dhuruar disa momente gëzimi në këto ditë të mbytura me vuajtje.

Dikur, jeta e tij ka qenë shumë më ndryshe. Ai kishte një shtëpi të madhe në fshat ku jetonte me bashkëshorten dhe 3 fëmijët, 2 vajza e një djalë.

Çdo ditë punonte shumë për të siguruar jetesën për veten dhe familjen, ka qenë gjithmonë një burrë i fortë dhe shumë krenar. Nuk i pëlqente t’i dorëzohej vuajtjeve të jetës dhe e mbante gjithmonë kokën lart. Aq sa kishte mundësi i ndihmonte edhe njerëzit e tjerë në fshat kur kishin nevojë.

Si çdo baba tjetër, dëshironte vetëm që të sistemonte fëmijët. Uronte që të krijonin familjet e tyre dhe t’i jepnin shumë nipër e mbesa, ndërsa ai me bashkëshorten do e kalonin pleqërinë në fshat, do kujdeseshin për nipërit e mbesat dhe do mbillnin fruta e perime që ata të ushqeheshin me produkte të shëndetshme.

Por jeta kishte plane të tjera për të.

Para pothuajse 24 vitesh, djali i gjyshit i cili në atë kohë ishte 16 vjeç, për shkak të një incidenti mbytet në liqenin e Tiranës dhe humbet jetën.

Kur lajmi mbërriti në shtëpinë e gjyshi Bardhit, u duk sikur e gjithë bota u shemb. Kjo ishte goditja e parë që e përkuli nga dhimbja që nuk është zbehur as sot. Gjyshi Bardhi përpiqej të ishte i fortë. Ai ishte burri i shtëpisë dhe nuk ia lejonte vetes që të dukej i dobët para bashkëshortes dhe dy vajzave.

Burrat nuk qajnë e nuk dorëzohen thoshte. Ndërsa bashkëshortja e tij nuk e kalonte dot dhimbjen e të mos pasurit më djalin. Ditë pas dite mërzia dhe dhimbja po e mbysnin deri sa erdhi dita që i tha gjyshi Bardhit se nuk po duronte dot më. Nuk kishte më jetë pa djalin. Dhe ai, duke iu thyer zemra pak nga pak, i tha se mund të ikte e qetë, do të duronte ai për të dy.

E kështu bashkëshortja ndërroi jetë dhe e la të vetëm.

Vitet kalonin por plaga e djalit nuk u mbyll kurrë. Ama gjyshi Bardhi nuk e jepte veten. Ai i martoi dy vajzat dhe u bë gjysh me një nip e një mbesë nga vajza e madhe Marjeta. I donte shumë dhe i shihte si drita e syve. Për fat të keq babai i braktisi kur ishin shumë të vegjël, por gjyshi Bardhi ishte aty për ta dhe nuk do i braktiste kurrë, çfarëdo që të ndodhte.

Vajza Marjeta ishte një rreze shprese për të, një rreze që e mbante gjallë. Me të ndante kujtimet, dhimbjet por edhe ngrohtësinë e pakët që i kishte mbetur. Marjeta e ndihmonte shumë me punët e fshatit, nuk e linte të lodhej dhe i thoshte shpesh të kujdesej për veten.

Por, pak nga pak edhe kjo rreze shprese nisi të zbehej. Marjeta po ndjehej e dobët. I merrej fryma kur punonte dhe nisi të humbiste ndjenjat shumë shpesh. Gjyshi Bardhi e dërgoi për shumë vizita në spital. Ata u zhvendosën në qytetin e Vlorës, morën një shtëpi me qera afër spitalit sepse më shumë kohë po kalonin aty sesa në fshat. Kaluan 4 vite qe gjyshi Bardhi shkonte sa në një spital në tjetrin deri sa e sollën në spitalin e Tiranës.

Vajza e tij është diagnostikuar me një sëmundje të rrallë e cila i ka dëmtuar edhe mushkërinë. Ajo është në një gjendje shumë të rënduar prej ditësh, madje ka pasur çaste që ka rrezikuar edhe të humbiste jetën por doktorët ia kanë dalë që ta stabilizonin.

Ditët e para kanë qenë më të vështirat. Gjyshi Bardhi nuk ka asnjë që ta ndihmojë. Ai është 84 vjeç dhe kujdeset i vetëm për vajzën e sëmurë sepse nuk e përballon dot që ta humbasë edhe atë. Çdo natë fle në karrige ose në shesh në korridorin e spitalit. Lahet me ujë të ftohtë në banjot e spitalit dhe shkon në Vlorë shumë rrallë sa për të parë si janë nipi dhe mbesa. Gjyshi Bardhi ka ndejtur 8 ditë pa ngrënë asgjë sepse i vinte zor t’i kërkonte ndihmë të tjerëve. Ka mbijetuar 8 ditë vetëm duke pirë ujë nga çezma e spitalit. Përsëri nuk e ka humbur forcën për të ndenjur afër vajzës. Nuk do që të largohet prej saj, thotë se duhet të jetë gjithmonë të paktën 10 metra afër që ajo ta ndjejë praninë e tij dhe ta ndjejë që nuk është vetëm.

Tashmë janë bërë pothuajse 40 ditë që ai qëndron afër vajzës në spital. Për momentin ajo është e intubuar dhe nuk mund të flasë ndaj mënyra e vetme e komunikimit mes tyre është duke i shkruar letra njëri tjetrit. Marjeta ka merakun e fëmijëve, ata tani janë 18 dhe 19 vjeç dhe kanë nevojë më shumë se kurrë për të pasur mamanë afër. Çdo ditë ajo e pyet babain nëse kanë ngrënë dhe a janë mire me shëndet.

Gjyshi Bardhi e kupton se gjendja nuk është aspak e mirë por nuk e humbet shpresën. Ai lutet çdo ditë vetëm që vajza të shërohet. Natën, ndërsa qëndron zgjuar në korridorin e qetë të spitalit, ku dëgjohet vetëm zhurma e aparateve mjekësore, pëshpërit me veten: “Ah djalë, a mos je duke e thirrur motrën pranë vetes?” dhe vazhdon lutet për një mrekulli. Një mrekulli që gjërat të rikthehen edhe njëherë siç kanë qenë.

***

Elvis Naçi ka i ka komunikuar atij lajmin se pasi janë vënë në kontakt me një nga spitalet më të mira në botë dhe i kanë treguar rastin e të bijës, ata kanë dhënë shpresë se mund t’i shpëtojnë jetën.

Falë donacioneve të shqiptarëve që iu përgjigjën thirrje për ndihmë, do të mundësohet nisja e saj jashtë shtetit për kurim.

Po ashtu Fondacioni Firdeus do të kujdesen për gjysh Bardhin, si dhe për mbesën e tij, të cilës do t’i ofrohet bursë për të studiuar dhe nëse do të jetë nevojë për të qëndruar në konvikt pa asnjë pagesë.

Gjithashtu shumë shqiptarë kanë shkruar dhe kanë dhuruar para për t’i ardhur në ndihmë 84-vjeçarit që po sakrifikon për vajzën e tij, dhe nipin dhe mbesën.