Me dorën që i dridhet dhe sytë e skuqur nga dhimbja, babai i fëmijëve që humbën jetën në një aksident në Itali, ka treguar për mediat italiane dhimbjen e madhe që po kalon.
Ardian Hyseni nuk ka guxim të kthehet drejt asaj humnere që ka përpirë përgjithmonë me një goditje të vetme tre fëmijë dhe nipin e tij të dashur.
“Vajza ime Shane kishte insistuar aq shumë sa më tha: Babi po vij të marr Resatin dhe Rejanën sonte, vishni mirë, do t’i marrim me vete në darkë.” Ata shkuan të hanin sushi në një restorant japonez në Reggio. Isha i qetë, aq sa më kishte zënë gjumi në shtëpi. Pastaj befas, pas orës 8, më thirri policia bashkiake”, tregon ai.
Së bashku me gruan e tij Anjeza ata nxituan nga Parma, ku jetojnë dhe ku fëmijët e tyre Resat dhe Rejana shkonin në shkollë në institutin gjithëpërfshirës Albertelli-Neëton – në Reggio. Para tyre, në atë vrimën e zezë të shtëpisë së goditur nga makina, ka rënë e gjithë bota. Anjeza nuk i bën ballë lajmeve dhe akuzon një sëmundje. Ai bie në tokë, përpëlitet dhe bërtet. Ajo është dërguar në spitalin Maggiore në Parma.
“Një tragjedi pa shpjegim”, thotë Ardiani duke tundur kokën pasi nuk. Por ai nuk është vetëm. Me të në mëngjes, për të qenë pranë tij, kanë mbërritur disa të afërm nga Vicenza.
“Ka diçka të çuditshme në këtë dinamikë të aksidentit”, thonë ata. Ata bëjnë fotografi dhe kërkojnë me dëshpërim një arsye, një arsye.
“Por këtu nuk ka kamera? Do të donim ta kuptonim”, vijojnë ata teksa pyesin banorët e zonës dhe pronarët e Arredamenti Terenziani, një biznes matanë rrugës.
“Nuk e dimë se cilat janë shkaqet e këtij aksidenti, mund të ketë qenë në të vërtetë çdo gjë. Në një nivel të përgjithshëm ne bëjmë një konsideratë: fatkeqësisht Via Emilia është e rrezikshme, nga ana tjetër është një rrugë e projektuar shekuj më parë për t’u udhëtuar në këmbë. Ne besojmë se duhen marrë masa duke vendosur velokset që makinat të ecin më ngadalë. Siç veprohet ne Codemondo, është alternativa e vetme për të përmirësuar sigurinë thotë një punonjës dyqani.”
Prej disa kohësh banorët vendas kanë kërkuar përmirësime të rrugës. Diskutime që nuk pretendojnë t’ia lehtësojnë dhimbjen një familjeje të tërë.
“Shane ishte një vajzë e mrekullueshme. Resat dhe Rejana dy fëmijë spektakolar, inteligjentë dhe të sjellshëm. Ne jemi pa fjalë”, thotë një teze. Dy të afërm të tjerë mbërrijnë në atë brez të Via Emilia, ndërsa celulari i Ardianit bie ende. Ai është djali tjetër i tij.
“Është i fundit që më ka mbetur, jeton në Francë. Ka disa vite që jetojmë pranë Parmës, punoj si murator, por kemi kohë që jemi në Itali”, tregon ai.
Familja Hyseni, si shumë bashkatdhetarë, emigruan vite më parë nga Shqipëria drejt Italisë në kërkim të një jete më të mirë. Ata kishin mbërritur në Emilia, pas një periudhe jete në Italinë e Jugut, në Basilicata, ku Ardiani kishte gjetur punë dhe ku herë pas here shkonte të vizitonte mjeshtrin ndërtues me fëmijët e tij.
“Do të shkojmë në vendin tonë për funeralin”, thotë Ardiani me krenari prekëse. Policia lokale dhe bashkia e Reggios njoftuan ambasadën shqiptare për të organizuar riatdhesimin e trupave.
