Secili prej nesh është mësuar që të shkojë në spital për të marrë shërbimin mjekësor. Pasi bëhemi mirë, ne vazhdojmë jetën tonë të qetë.
Por, nëse ne apo të afërmit tanë nuk shërohen apo nuk bëhen mirë, të parët që ne fájësojmë janë mjekët, duke hedhur mbi ta një mal me ak uza dhe duke besuar se ata i negliz hojnë situatat.
Pikërisht personazhi kryesor në këtë histori është një mjek, i cili përballet me detyrën më të vës htirë në botë. Ai është mjeku kryesor në një spital me fëmijë të së murë me leùkemi.
“Duket shumë i str esuar gjatë gjithë kohës. Vrapon sa këtu aty, kërkon të kujdeset për të gjithë në të njëjtën kohë, aq sa të jep përshtypjen e një doktori të hállakatur”, thotë Meri Stejson krye-infermierja e pávionit.
Është vetë Meri e cila ka vendosur ta tregojë këtë histori për një veprim rrëqethës dhe përlotës që ka bërë mjeku me emrin Pol Smith.
Pol kohët e fundit ka shpenzuar një kohë të gjatë në spital dhe ai thuajse nuk ka shkuar fare në shtëpi pasi në spital ka pasur një rast të një fëmije në gjendje jo të mirë.
Madje, ai as nuk ka fjetur dhe gjatë gjithë kohës është i shq etësuar sa në një dhomë dhe në tjetrën dhe mendova që i duhet t’i rri afër, pasi në një gjendje të tillë edhe mjeku më i mirë në botë mund të gábojë nga lod hja.
Stafi ynë kishte vendosur që gjatë mbrëmjes, pikërisht nga ora 20:00 deri në orën 22:00 ai (mjeku kryesor) do të merrte një periudhë qetësimi dhe do të shkonte të flinte në zyrën e tij.
Por, vura re disa lëvizje të çuditshme që ai po bënte kohët e fundit dhe u bëra pak kureshtare.
Ai merrte rrugën për të shkuar drejt zyrës së tij, më pas bënte një devijim dhe futej në një dhomë depoje, aty merrte një çantë dhe pasi dilte nga ajo dhomë depo ai nxitonte me vrap të merrte ashensorin.
Dhe kjo lëvizje e çuditshme ndodhte thuajse përditë, dhe pikërisht të gjithë ne mendonim se në atë orar ai person ishte në krevatin në zyrën e tij duke fjetur. Por jo…
Një ditë mora guximin dhe vendosa ta ndjek në rrugëtimin e tij, pasi në mendje më vinin lloj lloj mendimesh. Në fillim kujtova se Pol (mjeku kryesor) kohët e fundit nga lod hja kishte filluar të dilte nga vetvetja e tij, por nuk e di… Çfarë nuk po mendoja.
E ndoqa dhe ai doli nga dhoma depo. Prapë me vrap dhe prapë mbante të njëjtën çantë në dorë. Këtë radhë nuk pati as dùrimin të merrte ashensorin por ngjiti shkallët për të shkuar në katin e pestë.
Në katin e pestë ishte edhe dhoma e fëmijës i cili ishte më shumë i sèmurë në krahasim me fëmijët e tjerë.
Pol u fut brenda dhomës së saj, ndërsa fëmija 5 vjeçare sapo e pa, hapi sytë me të madhe dhe fytyra e saj mori një pamje shumë të qeshur.
Mjeku hapi çantën dhe nxori një pelerinë si ato që vishnin mag jistarët dikur. Nxori edhe një kapele dhe një shkop dhe një libër dhe sapo përfundoi veshjen e tij misterioze ai i tha fëmijës.
“Dje më the që bukuroshja e fjetur mbeti e mbyllur në kullë”. Sot, ka ardhur një zanë e mrekullueshme që di shumë hile dhe i ka dhënë fuqi një kalorësi për të shkuar dhe për të shpëtuar bukuroshen që mbahet e mbyllur në atë kullë.
Le të themi bashkë notat magjike, gati… le të fillojë kënga. Dhe ashtu bashkë me Sarën, vajzën 5-vjeçare me leùkemi, të dy këndonin për një kohë të gjatë dhe bënin veprime që asnjë sëm undje në botë nuk mund t’i afrohej kur ishin aq të lumtur.
Të dy nuk më shihnin por unë me telefonin tim e regjistrova atë çast pasi Pol tashmë ishte kthyer në idhullin tim.
Pol kishte kërkuar vetëm 2 orë kohë në ditë me pretekstin se do flinte për t’u qetësuar, por ai kishte qëllim tjetër.
Ai kishte një shpirt aq të mrekullueshëm sa që ato 2 orët e pushimit, ai dhuronte vetëm çaste përrallore asaj fëmije, e cila harronte situatën që po kalonte.
Ky veprim i Polit më bëri të kujtoj se jeta na përball me shumë vës htirësi dhe sfída, por një shpirt i mirë dhe një ze mër e motivuar për të bërë mirë, arrijnë që të përbal lojnë çdo sfidë të jetës.
Pol është idhulli im, falë tij shumë fëmijë sot kanë marrë shpresë jete. Edhe e dini kush është më e bukura?
Sara u lumturua aq shumë nga përrallat, këngët dhe çastet magjike që i dhuroi mjeku Pol, sa që ajo sot është shumë më mirë nga gjendja shëndetësore.