“Kam bërë s.ks mëngjesin e ditës së dasmës sime jo me burrin tim të ardhshëm, por me një nga miqtë e tij më të mirë.
Unë kurrë nuk kam bërë diçka të tillë më parë dhe po mendoj t’i them partnerit tim, sepse jam bërë paranojake dhe mendoj se do t’i tregojë dikush tjetër.
Ne u martuam në muajin gusht të vitit të kaluar dhe unë po bëhem gjithnjë e më tepër nervoze me kalimin e javëve dhe pyes veten nëse po bëj gjënë e duhur.
Ne jemi dashuruar që në fëmijëri dhe kurrë më parë nuk kam fj.etur me dikë tjetër. Unë jam 26 vjeç dhe punoj në një çerdhe, ndërsa ai është 27 dhe është një furnizues ushqimesh shkollore.
Unë e dua shumë atë dhe jam e shqetësuar se momenti im i çmen.durisë mund të prishë gjithçka.
Mëngjesin e dasmës sime, shoqërueset e mia kishin shkuar në qytet që të rregullonin flokët dhe të bënin make up-in. Kur të gjithë ishin jashtë, njëri nga shokët e bur.rit tim erdhi në sht.ëpinë time për të marrë diçka.
Ai më pa që nuk isha në vete dhe më pyeti se si po shkonin gjërat dhe unë i tregova për shqe.tësimet e mia. Ai më dha një përqafim dhe ndjeva se kimia ndryshonte mes të dyve.
Para se të merrja frymë ai më kishte zh.ves.hur dhe ne po bënim s.ks të shp.ejtë dhe të fur.ishëm në dhomën time.
Kur shoqet e mia u kthyen, e panë se diçka nuk shkonte. Njërës prej tyre ia tregova ngjarjen. Që atëherë, jam përpjekur vërtetë të investoj në mar.tesën time.
Ndihem tme.rrësisht keq dhe jam mirënjohëse që për shkak të kufizimeve nuk jam nd.eshur më me shokun e burrit. Por kam probleme me gjumin.
Edhe pse jam e sigurt se shoqja ime nuk do të flasë kurrë, nuk mund të them të njëjtën gjë për sh.okun e bu.rrit. A do të ishte më mirë t’i thoja gjithçka burrit tim?”